Για τα ολυμπιακά πανηγύρια μας

Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Να τελειώνουμε κάποια στιγμή με αυτή την χωρίς όρια προβολή και διαφήμιση των Ελλήνων διακριθέντων αθλητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων (Γιάννης Αντετοκούνμπο), η πλειονότητα των αθλητών μας είναι παιδάκια της προβολής στο γυαλί της τηλεόρασης. Προσωπικά μού είναι αδιάφοροι ως προσωπικότητες. Και αυτό γιατί δεν βάζουν ένα όριο σ’ αυτούς που τους προβάλουν. Το παράδειγμα του Τεντόγλου και της διαφήμισής του από εταιρεία προφυλακτικών είναι τρανταχτό παράδειγμα εξάρτησης από μέσα, που καμιά σχέση δεν έχουν με το αθλητικό ιδεώδες. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες, όπως έχουν εξελιχθεί τις τελευταίες δεκαετίες, είναι μια απάτη: και στις Τελετές Έναρξης και στη διάρκεια των αγωνισμάτων, όπου και η αποθέωση της ντόπας. Όσο για τα δάκρυα μπροστά στη γαλανόλευκη, έχω τις επιφυλάξεις μου. Και η Πολιτεία, με τις πλουσιοπάροχες ανταμοιβές της (σε χρήμα και θέσεις στο δημόσιο), προς όσους κατακτούν μετάλλιο, καλά θα κάνει να σκεφτεί ότι ετούτη η πρακτική συνιστά πρόκληση για τους άστεγους, τους ανέργους και τους μειονεκτούντες, που όλο και περισσότερο πληθαίνουν. Τα ιδεώδη των Ολυμπιακών Αγώνων της ελληνικής αρχαιότητας απέχουν μακράν από τους παραγωγούς και τους διαχειριστές της τεχνητής κατανάλωσης του αθλητισμού.