Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
Τάδε έφη ο σοφός Λούντβιχ Βιττγκενστάιν: «Φαντάσου πως βρίσκεσαι σε ένα δωμάτιο κοιτώντας μια πόρτα που είναι κατάμαυρη. Κάθεσαι και την κοιτάς προσηλωμένος, αφήνοντας να εντυπωθεί στο μυαλό σου η απόλυτη μαυρίλα της, επαναλαμβάνοντας βαρύθυμα στον εαυτό σου: “Αυτή η πόρτα είναι μαύρη! Αυτή η πόρτα είναι μαύρη!” Σε λίγο μπορεί να αρχίσεις να αισθάνεσαι δυστυχισμένος και να νιώθεις πως η μαυρίλα της πόρτας ήταν το θλιβερό γεγονός που σου προκάλεσε την κατάθλιψη», ΛΟΥΝΤΒΙΧ ΒΙΤΤΓΚΕΝΣΤΑΪΝ. (2007). Στοχασμοί. Πρόλογος – Επιλογή – μετάφραση – Σχόλια Κωστής Μ. Κωβαίος. Αθήνα: Στιγμή, σσ.108-109.
Για φαντάσου, λοιπόν, όσοι εδώ και μια δεκαετία σχεδόν με μένος επολέμησαν τα Νέα Προγράμματα Σπουδών (ΝΠΣ) του Μαθήματος των Θρησκευτικών (ΜτΘ), κλεισμένοι στο δικό τους μόνο δωμάτιο, τα είδαν όλα μαύρα, κατάμαυρα. «Αγωνίστηκαν», λένε οι μαύροι, για ένα «Ορθόδοξο Μάθημα Θρησκευτικών». Τα κατάφεραν! Κι όμως, εκεί που θα ‘πρεπε να καταλαγιάσει το μένος τους ενάντια σε συναδέλφους τους θεολόγους, συνεχίζουν να ταλαιπωρούν το «ποίμνιό τους», κατηγορώντας τον Πανελλήνιο Θεολογικό Σύνδεσμο ΚΑΙΡΟ για την αναβάθμιση του μαθήματος των Θρησκευτικών ως «αντι-σύνδεσμο», ότι καταστροφολογεί που υποστηρίζει πως το ΜτΘ από τούδε και εξής, με τις αλλαγές που έγιναν χάρη στη φιλότιμη προσπάθεια της Επταμελούς Επιστημονικής Επιτροπής του ΙΕΠ (εδώ) θα είναι ένα μάθημα «κλειστής ομολογιακής – κατηχητικής προσέγγισης»· (εδώ) και (εδώ) Που, όμως, οι κατήγοροι αυτοί να καταλάβουν σωστά ότι, όσοι συμπορευτήκαμε και συνεχίζουμε να συμπορευόμαστε με τον ΚΑΙΡΟ, οραματιστήκαμε και δεν θα πάψουμε να οραματιζόμαστε και να χτίζουμε ένα ΜτΘ για όλους ανεξαιρέτως τους μαθητές, με τις πόρτες των σχολικών τάξεων ορθάνοιχτες στο φως. Αν ορισμένοι αρνούνται ή, στη χειρότερη περίπτωση, καθώς φαίνεται, δεν θα χάνουν την ευκαιρία να θέτουν σε κίνδυνο το όραμα, πως το καλύτερο μάθημα Θρησκευτικών είναι μάθημα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, δικαίωμά τους είναι να μην είναι μαζί μας. Αλλά το «κοινό σπίτι» που είναι το ΜτΘ, θα είναι και γι’ αυτούς, φυσικά!
Κωνσταντίνος Ευαγγέλου Σιαμπανόπουλος (1923 - 2005)· [βλ., εδώ].
