Παρά θίν’ αλός... για τα Θρησκευτικά

Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Παρά θίν’ αλός όσα γράφω παρακάτω, με το 38χτάρι Κελσίου ακατέβατο, γύρω στις 6 το απόγευμα, και

 ανά χείρας την Ταυτότητα του Μίλαν Κούντερα.

Από την ώρα που ανακοινώθηκε πως παράλληλα με τα Θρησκευτικά, νωρίτερα από το 2027, θα υπάρξει παράλληλο διδασκόμενο εναλλακτικό μάθημα, με τίλτο «Ηθική», και το οποίο θα απευθύνεται σε μαθητές που θα επιθυμούν απαλλαγή από το καθαυτό μάθημα των Θρησκευτικών, οι θεολόγοι βρισκόμαστε σε πανικό. Το ερώτημα που μας βασανίζει είναι ποιος θα διδάξει το νέο μάθημα. Μα, φυσικά, όχι εμείς. Δεν είμαι αισιόδοξος. Πως θα διδάξουμε ένα μάθημα που θα απευθύνεται σε άθεους, αγνωστικιστές, αλλόθρησκους και ετερόθρησκους μαθητές; Αυτό λέει η «λογική» του ΣτΕ και των θιασωτών των αποφάσεων ακύρωσης των πρότερων του 2019 Προγραμμάτων Σπουδών. 

Αντί σοβαρά να μας απασχολεί γιατί και πως φτάσαμε εδώ, ποιοι είναι οι ηθικοί αυτουργοί - συντελεστές που έκαναν τα Θρησκευτικά μπαλάκι του πινγκ πονγκ ανάμεσα στο εκάστοτε ΥΠΑΙΘΑ και στο ΣτΕ, επιχαίροντας και αξιώνοντας -ακόμα και σήμερα, την ύστατη ώρα, που το μάθημά μας κινδυνεύει να εξοβελιστεί από το ωρολόγιο πρόγραμμα υποχρεωτικών μαθημάτων- τη θέσπιση παράλληλου μαθήματος για παιδιά και εφήβους μια άλλης πολιτισμικής, ηθικής, κοινωνικοπολιτικής και θρησκευτικής κουλτούρας, παιδιά και εφήβους που πάντοτε είχαμε και θα έχουμε στις σχολικές τάξεις μας, κι είναι ευτύχημα που υπάρχουν κι αυτά, μιας και το μάθημά μας πάντοτε είναι ανοιχτό στο διάλογο με τον Άλλο, τον οποιοδήποτε Άλλο, στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, η συζήτηση μεταξύ συναδέλφων θεολόγων, στην κυριολεξία, έχει ανάψει για τα καλά, μόνο ως προς το πρώτο σκέλος, στο ποιος (θεολόγος, φιλόλογος, κοινωνιολόγος;) θα διδάξει την «Ηθική». Ως προς το δεύτερο ζήτημα, των ηθικών αυτουργών – συντελεστών, άκρα του τάφου σιωπή. Γιατί; Τι φοβόμαστε;

Αυτό που, προς το παρόν, υποστηρίζω είναι το εξής: αντί να κλαίμε τη μοίρα μας, ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να διασώσουμε ότι σώζεται αν, βέβαια, σώζεται κάτι. Η ύπαρξη των Θρησκευτικών ως υποχρεωτικό μάθημα στα σχολειά μας, μάθημα ανθρωπιστικής παιδείας και πολιτισμού, μάθημα άκουσμα και λάλημα ελευθερίας, μέσα σ’ ετούτη τη νέα Βαβυλώνα της Ελλάδας, εξαρτάται από τον καθένα και την καθεμιά θεολόγο, τι πρόσωπο δείχνει, εντός και εκτός των σχολικών τειχών. Στη σχεσιοδυναμική του προσώπου: «Μήπως, λοιπόν, είναι τελικά ένα (και όχι δύο) μαθητής και δάσκαλος, χθεσινός μαθητής, σημερινός δάσκαλος, αυριανός δάσκαλος, σημερινός μαθητής – μια συνέχεια; Νόμος της τέχνης», κατά Ζήσιμο Λορεντζάτο.

Φίλες και φίλοι, συνάδελφοι θεολόγοι, έχουμε δρόμο μπροστά μας! Υπομονή και ελπίδα!

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΟΥΛΑΚΟΣ. «Δρόμος», Λάδι σε μουσαμά, 70Χ55cm. ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: eikastikon