«Και πρώτα πρώτα έπρεπε ν’ αναστήσουμε την εθνική οικονομία μας· άλλοι χαντακώσανε το βιός του κοσμάκη κι οι ίδιοι, οι φουκαράδες, οι ξετιναγμένοι, έπρεπε να πληρώσουνε το μάρμαρο. Και τότε, ως του θαύματος! Νάσου τοι οι δοσίλογοι της κατοχής, που μεταβαφτιστήκανε σε “σωτήρες του έθνους”, σάματις ο ντελβές να γίνεται ποτέ καϊμάκι κι οι κατεδαφιστές, πρωτομάστοροι. Μα, ως πρωτομάστοροι έπρεπε να την τηλώσουνε πρώτα οι ίδιοι τους και να σταθούνε στα ποδάρια τους. Κι έτσι, γεμίσαν τ’ αντερίτσι τους χάφτοντας με τα χρυσά κουτάλια τα “σχέδια Μάρσαλ” και τα λοιπά αποτρόπαια που συμβαίνανε σ’ αυτό τον έρμο τόπο, αυτόν που τον κατάντησαν αυτοί οι κακούργοι, οι ανά τους αιώνες ξετσίπωτοι, σπεκουλαδόροι σε σωστό κωλοχανείο. Αυτοί, λοιπόν, οι μπάσταρδοι, οι κατοχικοί λεχρίτες και οι προπολεμικές οι μαστοράντζες, αυτές οι γενεές γενεών βδέλες, που καταπίνανε το αίμα του κοσμάκη, βρήκανε, επιτέλους, πως θα στομώνανε το ταμάχι τους και πετάγανε ένα κόκαλο στο δύσμοιρο, ας πούμε, πρόσφυγα και του τρώγανε λάχανο το οικοπεδάκι του της “πρόνοιας”. Και μόλις σήκωναν ταμπέλα “πωλούνται διαμερίσματα”, βάζανε τους άστεγους, τους φουκαράδες στην αράδα και “ένας ένας, μη σκουντιέστε”, τους πούλαγαν τα μελλοντικά μεγαλουργήματά τους· κάτι σκατοδιαμερίσματα, που να ‘ρθει η ώρα σου να πεθάνεις εκεί μέσα κι άλλο να μη σκέφτεσαι, εξόν απ’ τη βλαστήμια και το βρισίδι, που θα σου ρίξουν τα κοράκια, μιας κι έπρεπε να σε βγάλουν στα όρθια μες στην κάσα σου, αφού που να χωρέσεις να περάσεις ξαπλωτός από ΄κείνους τους, μισό, κι ούτε μέτρο, διαδρόμους;»
ΤΟΛΗΣ ΚΑΖΑΝΤΖΗΣ. (1989). «Η Δροσούλα», στο: Το τελευταίο καταφύγιο. Αθήνα: Νεφέλη, σσ. 41-42.
Από τα καλύτερα διηγήματα που έχω διαβάσει είναι Η Δροσούλα του Τόλη Καζαντζή. Με ουκ ολίγες αναφορές στον Βασίλη Τσιτσάνη της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας αλλά και στην ταβέρνα «Τα Κούτσουρα του Δαλαμάγκα», η οποία βρίσκονταν στην οδό Νικηφόρυ Φωκά 18, στη διασταύρωση με την Τσιμισκή. Α.Ι.Κ.
ΠΗΓΗ: Vassilis Tsitsanis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου