Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑ
Γιορτή των Αγίων Ακινδύνων σήμερα. Άγιοι του 4ου αιώνα με καταγωγή από την Περσία. Το ένδοξο μαρτύριό τους περιγράφεται με λεπτομέρειες στα Συναξάρια και υμνείται σε ασματικές Ακολουθίες. Τα ονόματά τους: Ακίνδυνος, Αφθόνιος, Πηγάσιος, Ελπιδοφόρος και Ανεμπόδιστος. Εδώ, στη Λέσβο, τιμούνται ιδιαίτερα. Τέσσερεις ιεροί ναοί βρίσκονται σε χωριά (Μιστεγνά, Ερεσό, Βαρειά, Μυχού) κι ένας ακόμα στη Μυτιλήνη (παραπλεύρως του Αγίου Θεράποντα).
Πέραν της τιμής τους από την Εκκλησία, οι Άγιοι Ακίνδυνοι έχουν και την τιμητική τους στη Λογοτεχνία. Αναδημοσιεύω ένα ωραίο διήγημα του αξέχαστου Ξενοφώντα Μαυραγάνη. Γνώρισα τον Ξενοφώντα το 2000, όταν εγκαταστάθηκα στη Μυτιλήνη. Διάβαζα τα άρθρα του στον τοπικό Τύπο. Κοφτερός ο λόγος του. Σαν το ψαλίδι που δεν μασάει το ύφασμα, σαν το ξυράφι του Όκκαμ. Η κριτική που ασκούσε στα πολιτικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δρώμενα έφερνε στο προσκήνιο γόνιμο προβληματισμό, γεννούσε προσδοκίες για ένα καλύτερο πολιτικό και κοινωνικό αύριο, με άξονα το πολιτισμό μιας πατρίδας, με οικουμενικά χαρακτηριστικά. Του είχα κολλήσει το προσωνύμιο «λόγιος του Πλωμαρίου» μιας και η καταγωγή του ήταν απ' αυτή την ιστορική κωμόπολη. Ωστόσο, είχε και το αγέρα των Θεσσαλονικιού, αφού για μεγάλα χρονικά διαστήματα ζούσε σ' αυτή και εργάζονταν ως δικηγόρος.
Ξεχωριστό και το λογοτεχνικό έργο του Ξενοφώντα. Τα διηγήματά του δείχνουν έναν άριστο χειριστή της ελληνικής γλώσσας. Διαβάζονται ευχάριστα. Έχουν το χάρισμα να συναρθρώνουν μέσα από πολλούς καθρέφτες και αντηχεία, ιστορίες ανθρώπων, παραδοσιακών και σύγχρονων.
Ο Ξενοφώντας έφυγε από τη ζωή πέρυσι τον Μάρτιο του 2023. Πιστεύω ότι στα 83 του χρόνια, τα αποτυπώματα που άφησε σε τόπους που αγάπησε κι ερωτεύτηκε, έχουν αφήσει σπόρους με καρπό για τις επόμενες γενιές. Ο Ξενοφώντας, σ’ όσους ήταν γνωστός, ήταν ένας πληθωρικός, ανοιχτός και χαμογελαστός άνθρωπος. Αγαπούσε τη ζωή και βάδιζε στην κόψη του ξυραφιού, μακριά από συμβιβασμούς και βεβαιότητες. Ο Θεός να αναπαύει την ψυχή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου