«Η Μαρία, όπως πολλοί άλλοι την εποχή εκείνη, ανακάλυψε τον Θεό μόνη-της – ή πάντως σχεδόν μόνη-της. Αναζήτησε τη λύτρωση στην έρημο, χωρίς συλλογικές προσευχές, χωρίς επαφή με ιερείς, χωρίς συμμετοχή στα θεία μυστήρια. Η επιλογή αυτή ήταν γνωστή και κανείς δεν μπορούσε να προσποιηθεί ότι την αγνοεί. Στο τέλος του βίου-της ωστόσο, η Μαρία εμφανίζεται αλλαγμένη, καθώς διακατέχεται από σφοδρή επιθυμία να μεταλάβει. Έτσι ανατρέπεται για δεύτερη φορά η ψυχική-της εξέλιξη. Πρώτη φορά το πάθος-της για ερωτική συνεύρεση και συναναστροφή μετατρέπεται σε αποστροφή για το ανθρώπινο σώμα και τον κόσμο, και δεύτερη φορά η αποστροφή μετατρέπεται σε (ερωτικό) πάθος για ένωση με το σώμα και το αίμα του Ιησού, μια ένωση την οποία μόνον ένας ιερωμένος μπορούσε να εξασφαλίσει».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ι. ΚΥΡΤΑΤΑΣ. (1999). «Πόρνη και Αγία», στο: Απόκρυφες Ιστορίες. Μύθοι και θρύλοι από τον κόσμο των πρώτων Χριστιανών. Αθήνα: Άγρα, σ. 195.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου