«Η μόνη σωτηριακή δύναμη είναι ο Λόγος. Οι Εκκλησίες προσέφεραν πολλά μέχρι τώρα στην ιστορία, κι’ ακόμη έχουν ανάγκη να προσφέρουν. Συχνά, όμως, χάριν της εγκοσμίου ισχύος, αμαυρώνουν τη βιβλική πηγή τους. Άλλωστε, με την απατηλή γαλήνη που προκαλούν εν όψει του άλλου κόσμου, εμποδίζουν τον άνθρωπο να δράση ως έλλογο ον, που κρατάει την τύχη του στα χέρια του. Αλλά ο Γιάσερς πιστεύει πως ίσως στις Εκκλησίες υπάρχουν ακόμη λανθάνουσες δυνάμεις, που, χάρη στη βιβλική τους προέλευση, θα επιτύχουν τη μεταμόρφωση του κόσμου, αν αφήσουν τις τυποποιημένες εκφράσεις και ξαναβυθιστούν στον ζωντανό Λόγο. Διότι δεν είναι οι εξωτερικές τους αποφάσεις που έχουν σημασία (φιλειρηνισμός κ.λπ.), αλλά η επίδραση που μπορούν να ασκήσουν στο βάθος του ανθρώπου. Και μπροστά στον έσχατο κίνδυνο, να καταποντισθούν κι' αυτές μαζί με όλη την ανθρωπότητα, πρέπει να αλλάξουν τις παλιές τους μεθόδους και να αναλάβουν τα νέα καθήκοντα που επιβάλλει η σημερινή ακροσφαλής κατάσταση του ανθρώπου, να προσπαθήσουν να συνεγείρουν τους λαούς, έστω και με κίνδυνο να αποτύχουν. “Θα πρέπει να διακινδυνεύσουν την ύπαρξή τους, για να αφυπνίσουν τον άνθρωπο, αντί να ενισχύουν τη δύναμή τους για την καθησύχαση των ανθρώπων”. Αν μείνουν αδρανείς, “καθησυχάζοντας απερίσκεπτα με πομπώδεις λόγους τους ανθρώπους (…) τότε αποδεικνύουν ότι δεν αποτελούν υπερκόσμιο θεσμό άξιο να επιβιώσει”[1].
Και η συμβολή της Εκκλησίας στην απαιτούμενη μεταστροφή είναι τόσο πιο σημαντική, όσο περισσότερο είναι αυτή που επηρεάζει τις μάζες, πράγμα που δεν μπορεί να το κάμη καμμιά φιλοσοφία. Ωστόσο, σήμερα οι Εκκλησίες απορρίπτουν τον Θεό των Προφητών, χάριν του Θεού του Ιερατείου. Θεμέλιο όμως της βιβλικής θρησκείας είναι η άμεση υπευθυνότητα κάθε ανθρώπου έναντι του Υπερτάτου Όντος. Οπότε, οι Εκκλησίες πρέπει να αποκαταστήσουν αυτή τη σχέση και να μη παρεμβάλλουν την κοσμική σκευή τους ως εμπόδιο».
[1] ΚΑΡΛ ΓΙΑΣΠΕΡΣ. (1966). Η ατομική βόμβα και το μέλλον του ανθρώπου, μτφρ. Κ. Α. Αναγνωστοπούλου, τ. Β΄, Αθήνα, σσ. 172, 172.
ΚΑΡΛ ΓΙΑΣΠΕΡΣ. (1983). Εισαγωγή στη Φιλοσοφία, (εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια Χρήστου Μαλεβίτση). Αθήνα: Δωδώνη, σ. 60.
Τηρήθηκε η ορθογραφία του συγγραφέα.
ΑπάντησηΔιαγραφή