«Αυτά τα δυο, η απλότητα του βίου και η υπέρ των φτωχών διδασκαλία, αξεχώριστα μεταξύ τους, τα οποία εκτιμούν οι άνθρωποι, πιστοί και μη, στον πάπα Φραγκίσκο, δεν είναι πολιτική, δεν είναι διπλωματίες, δεν είναι επικοινωνιακά τερτίπια, πολύ περισσότερο όμως δεν είναι κάποια δική του επινόηση ή προσωπική ανακάλυψη. Είναι η αιώνια διδασκαλία της Εκκλησίας, όσο και αν η ζωή των μελών της δεν συμμορφώθηκε πάντα με αυτή. Η Εκκλησία του εκουσίως πτωχεύσαντος Θεού (2 Κορ 8,9) δεν μπορεί παρά να είναι μια Εκκλησία φτωχή και των φτωχών. Αυτή είναι η φυσική στάση κάθε ανθρώπου που πήρε κάποτε την απόφαση να ζήσει τη ζωή του ως μαθητής του Χριστού, ο οποίος γεννήθηκε από μια φτωχή Εβραιοπούλα σε ένα παχνί, διότι ουκ ην αυτοίς τόπος εν των καταλύματι (Λκ 2,7). Έτσι έζησε, έπραξε, δίδαξε και ο π. Χόρχε Μπεργκόλιο όταν ήταν στην Αργεντινή, με τον ίδιο τρόπο ζει, ενεργεί και διδάσκει και τώρα από την έδρα της Ρώμης, ως προκαθήμενος της Καθολικής Εκκλησίας, έχοντας διαλέξει ως όνομά του, μόνος αυτός στην ιστορία της παποσύνης, το όνομα του αγίου των φτωχών».
ΣΤΑΥΡΟΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ. (2015). Χριστιανισμός της χαράς. Η μαρτυρία του Πάπα Φραγκίσκου. Αθήνα: Πόλις, σσ. 22-23.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου