Κυριακάτικο απόγευμα στον Μόλυβο!

«Κοιτάζω απ’ το παράθυρο

Μια θάλασσα αναδύεται απ’ τη λήθη

Οι λόφοι απέναντι στο χρώμα του μελιού

Ο Λεπέτυμνος μες στην ανταύγεια του

Παίζει με την ουρά του ο καπνός του λιοτριβιού

Τρέμει το φως μες στον αέρα

Ο Μόλυβος μες στην αναλαμπή του εσπερινού

Σε κοιτάζω καθώς γέρνεις στο παράθυρο

Και σ’ αγαπώ

Σαν φως μες στη ζωή μου

Κι η νύχτα σε λίγο θ’ αγκαλιάσει το σκοτάδι της

Υπάρχει ένα τώρα που δεν είναι ο θάνατος

Υπάρχει μια αιωνιότητα μες στο παρόν

Κοιτάζω απ’ το παράθυρο

Ο χρόνος έγινε τοπίο ετούτο το Φθινόπωρο

Βαθύς γαλάζιος ουρανός

Στο γύρισμα του δρόμου

Ο ήλιος ολοκαίνουργιος κάθε πρωί

Ας τελειώσει έτσι η ιστορία».

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΕΛΛΗΣ. (2012). «Φθινόπωρο στο Μόλυβο», στο: Τα παραμιλητά του κόσμου. Μυτιλήνη: Αιολίδα, σ. 82.