Τα ιερά και τα όσια της βαθμολογίας των τετραμήνων

Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Στην ακατανόητη κι άκρως αντιπαιδαγωγική κατ’ εμέ επιμονή πολλών στελεχών της εκπαίδευσης (από το ΥΠΑΙΘ μέχρι και τους διευθυντές σχολικών μονάδων), εκπαιδευτικών και δυστυχώς γονέων, προς τους μαθητές και τις μαθήτριες να δοθούν οι βαθμοί του α΄ τετραμήνου, έχω την ταπεινή γνώμη πως, μάλλον ξεχάσαμε τον παιδαγωγικό ρόλο του δασκάλου. Συνεπώς, έχει απόλυτο δίκιο ο Ιωάννης Πυργιωτάκης: «οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς και η κοινωνία θα πρέπει να κατανοήσουν ότι, πέρα από τους βαθμούς υπάρχει και η προσωπική αξία του ανθρώπου και αυτήν οφείλουμε πρωτίστως να διαφυλάξουμε», (ΙΩΑΝΝΗΣ Ε. ΠΥΡΓΙΩΤΑΚΗΣ. (2011). Εισαγωγή στην Παιδαγωγική Επιστήμη. Αθήνα: Πεδίο, σ. 273).

Όμως, αντί της διαφύλαξης της προσωπικής αξίας των μαθητών και μαθητριών μας, στις δεδομένες συνθήκες της τηλεπαίδευσης, η οποία δεν βαίνει καλώς κι ας λένε οι «γυρολόγοι της πληροφορίας» ό,τι βαίνει καλώς, εκείνο που περισσότερο φαίνεται να μετρά είναι τα ιερά και τα όσια των βαθμών. Κι ενώ υπάρχει εναλλακτικός τρόπος αξιολόγησης, αυτός της περιγραφικής – τόση μελάνι έχει χυθεί και τόσες επιμορφώσεις για αυτήν έχουν γίνει - εμείς παραμένουμε θυσιασώτες μιας τυποποιημένης τακτικής: της αγιοποιημένης βαθμολογίας· υποτακτικοί υποστηρικτές της αδρανοποίησης του μυαλού, της ψυχής και του σώματος των μαθητών και των μαθητριών μας. Κρίμα και ξανά κρίμα, για το παρόν και το μέλλον αυτού του τόπου που, άλλο δεν είναι, από τα παιδιά μας.