«Εν κατακλείδι, επισημαίνεται πως η συνάντηση του Χριστιανισμού με το Ισλάμ από τις πρώτες δεκαετίες του 7ου αιώνα δημιούργησε προϋποθέσεις προσέγγισης, συμβίωσης των δύο κοινοτήτων και διαλόγου μεταξύ τους. Παρά το γεγονός ότι υπήρξαν πολλές και σφοδρές πολεμικές συγκρούσεις ανάμεσα στους Βυζαντινούς και στους Άραβες, η επικοινωνία δεν διεκόπη. Σε δεδομένες χρονικές στιγμές και οι δύο πλευρές επιζητούσαν το διάλογο, ακόμη και μέσω της θεολογικής αντιπαράθεσης. Έτσι δεν άργησε να προβάλλει δειλά δειλά η επιτακτική ανάγκη να δοθούν λύσεις για τη μεταξύ τους συνύπαρξη και συμβίωση, που ως επακόλουθο είχε και την όποια προσέγγιση και απόπειρα εκ νέου θεολογικού διαλόγου μεταξύ των δύο θρησκειών. Τούτο σε κάποιο βαθμό αποσκοπούσε και στην αλληλοκατανόηση και στην εδραίωση ενός πνεύματος ανοχής ανάμεσα στις δύο κοινότητες. Η αρμονική συνύπαρξη, αν και δοκιμάστηκε πολύ σκληρά, υπήρξε ζητούμενο καθ’ όλη τη μακρά διάρκεια συμβίωσης χριστιανών και μουσουλμάνων, ένα αίτημα που παραμένει επίκαιρο όσο τίποτε άλλο ακόμη και στις μέρες μας».
ΣΥΜΕΩΝ Α. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ - ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΡΑΛΙΔΗΣ. (2017). Ορθόδοξη Θεολογία και Ισλάμ. Ένας διάλογος μεταξύ αντιπαράθεσης και σύγκλισης. Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Αθανασίου Αλτιντζή, σσ. 37-38.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου