«Παράξενο: Τον Ελύτη που είχα να τον θυμηθώ γόνιμα από τους Προσανατολισμούς – από εκεί πήρε, νομίζω, τη θέση που πήρε, τη δικιά του αποκλειστική θέση, μικρή ή μεγάλη δεν εξετάζω, στη νεοελληνική ποίηση – τον θυμήθηκα τώρα πάλι από μια φράση του σε κάτι πεζά που δημοσίεψε, Εν λευκώ, 1992, φράση που όχι μοναχά δείχνει φρονιμάδα, μα που την εφάρμοσα πάντα στην πράξη, ανάμεσα σε θάλασσες χοντρές ή λογιώ φουρτούνες (της ιστορίας), μια ολάκερη ζωή. Την αντιγράφω, λοιπόν, και προσυπογράφω αδίσταχτα (με κάποιες επιφυλάξεις μοναχά στη γραφή): “Νέε, θυμήσου: δε γίνεσαι δούλος όταν σε υποτάσσει μόνο αυτός που έχει την εξουσία – αλλά κι εκείνος που την πολεμάει”. Ορμήνια φρόνιμη που, άμα, κοιτάξεις ολόγυρα σήμερα (αλλά και πάντα), την εφαρμόζουν μοναχά μετρημένοι».
ΖΗΣΙΜΟΣ ΛΟΡΕΝΤΖΑΤΟΣ. (2009). Collectanea. Αθήνα: Δόμος, σ. 462, [816].
«Λίγα οικογενειακά εδώ από σπόντα. Με το θάνατο της Γκρέτα Γκάρμπο – το πραγματικό της όνομα ήταν Γκρέτα Λουίζα Γκούσταφσον (αχρησιμοποίητο) – θυμήθηκα τα δύο ονόματα της κόρης μου, που βάφτισε στο Παρίσι ο Ελύτης: Πετρούλα Κύνθια (και τα δύο αχρησιμοποίητα). Τη φωνάζουν όλοι πάντα Πιερρέττα. Πετρούλα ήταν το όνομα της μητέρας μου (θηλυκό του Πέτρος). Μερικές φορές υπόγραφε και Pierrette. Το Κύνθια βγήκε στη μέση περισσότερο από μια προτίμηση του Ελύτη για του είδους αυτού τα απόμακρα γυναικεία ονόματα. Αλλά, όπως όλα τα πράγματα που απομακρύνονται από τη ζωή, έμεινε στο ράφι».
ΑπάντησηΔιαγραφήΖΗΣΙΜΟΣ ΛΟΡΕΝΤΖΑΤΟΣ. (2009). Collectanea. Αθήνα: Δόμος, σ. 337, [633].