Στα βαθιά νερά του Τραμπ

Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Ουκ ολίγοι «Τραμπικοί», εδώ στο Ελλαδιστάν της Ζητοορθοδοξίας, ζητωκραυγάζουν γιατί το παγκόσμιο χωριό ξαναζεσταίνει τις μηχανές του ρατσισμού και του ολοκληρωτισμού. Από την άλλη μεριά, οι κατ’ όνομα μόνο «Δημοκρατικοί», μεταπράτες και πίθηκοι ολκής, κατέχονται από την περιέργεια να ιδούνε κατά πόσο εις τας Ευρώπας, οι δικτατορίσκοι τύπου Όρμπαν μπορούν να τεθούν στο περιθώριο της πολιτικής. 

Για την επικράτηση του Τραμπ, στα πρωινάδικα, τα μεσημερινάδικα και τα απογευματινάδικα, μίλησαν ο Τατσόπουλος, ο Βελόπουλος, ο Πορτοσάλτε, ο Κασσελάκης, ο δάσκαλος της Βουλής Νατσιός, η Λατινοπούλου, όλοι αυτόκλητοι διορθωτές της κοινωνίας του Ελλαδιστάν. 

Ηθικοί αυτουργοί για την άνοδο της Ακροδεξιάς εις τας Ευρώπας και εις το Αμέρικα είναι όλα αυτά τα λαμόγια που καυχώνται πως είναι δημοκράτες κυβερνήτες, με τους δικαιωματιστές της Woke κουλτούρας να τους χειροκροτούν. Μα καλά, δεν υπάρχει υπερηφάνεια και φιλότιμο στον τόπο αυτό;

Ο Λιονέλ Ρισάρ, όταν έγραφε το βιβλίο-του Ναζισμός και Κουλτούρα, παρότι αναφερόταν αποκλειστικά στον γερμανικό φασισμό, στον πρόλογό του με έμφαση επισήμανε ότι, ο «σύγχρονος αναγνώστης θα συγκρίνει, οπωσδήποτε, τη ναζιστική πραγματικότητα, μ’ αυτά που βλέπει να συμβαίνουν σήμερα γύρω-του». «Είναι αδύνατο», συνεχίζει, «να περιορίσουμε το ζωικό, το γόνιμο δαιμόνιο των συγκρίσεων και των αναλογιών. Ο φασισμός συνεχίζεται κάτω από άλλες μορφές, χρησιμοποιώντας παρόμοιες ή διαφορετικές μεθόδους. Η ιστορική-του γνώση μας βοηθά να ξεσκεπάζουμε το παρόν, και να τον ανακαλύπτουμε πίσω από τις μάσκες που φοράει κάποτε, χρησιμοποιώντας διάφορα σοσιαλιστικά συνθήματα».

ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: ResPublica