Από τους Σχολικούς Συμβούλους στους Συντονιστές Εκπαιδευτικού Έργου, και από τους Συντονιστές Εκπαιδευτικού Έργου στους Σχολικούς Συμβούλους. Ζήτω οι Σχολικοί Σύμβουλοι!

Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Φαίνεται πως, κατά την αντίληψη ορισμένων, στον εκπαιδευτικό χάρτη της επικείμενης επιλογής στελεχών (διευθυντές, σχολικοί σύμβουλοι κ.ά.), διαγράφονται δύο αντίρροπες διαδρομές: «σπίτι – σχολείο» και «σπίτι – σχολείο – διευθύνσεις πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης». Το ζεύγος αντιστοιχεί στην αρχαιότερη μυθολογική οδό της Αρετής και της Κακίας. Η πρώτη διαδρομή, οδοιπορεί στη βάση της Αρετής: ξέρεις ποιος ή ποια είσαι, έχεις το γνώθι σαυτόν, γνωρίζεις τι ζητάς, αν έχεις τα προσόντα – όχι τα τυπικά, αυτά τα έχουν σχεδόν όλοι πια – ομιλώ για τα προσόντα που συγκροτούν την προσωπικότητά σου, για να αναλάβεις θέση ευθύνης στη σημερινή εκπαιδευτική πραγματικότητα. Η δεύτερη διαδρομή, οδοιπορεί σε υπόγειες στοές, στοχεύει στην κατάκτηση θέση ευθύνης βάσει γνωριμιών. Κι αν στην περίπτωση αυτή οι υποψήφιοι είναι αρκετοί, σίγουρα τα πράγματα δυσκολεύουν. Εδώ, τότε, το έργο ανεβάσματος στο σκαλοπάτι της θέσης ευθύνης το αναλαμβάνουν οι ισορροπιστές, γνωστοί για το έργο τους: να ικανοποιηθούν όσο γίνεται περισσότεροι, που ορέγονται εξουσίαν. Τελικά, μεταξύ των δύο διαδρομών, ασύμβατες καθώς είναι, το χάσμα μέγα. Προτεινόμενη διαδρομή, σαφέστατα η πρώτη: «σπίτι – σχολείο». Στο σχολείο αποδεικνύεις αν αξίζεις ή όχι να αναλάβεις θέση ευθύνης. 

Για τους υποψήφιους και τις υποψήφιες που ορέγονται θέσεις σχολικών συμβούλων, ο αξέχαστος παιδαγωγός Χρήστος Π. Φράγκος, τέσσερεις δεκαετίες πριν, έλεγε: «από τον Επιθεωρητή στον Σχολικό Σύμβουλο. Ένας νέος θεσμός που γρήγορα γίνεται παλιός». Κι αν σήμερα ζούσε ετούτος ο σοφός Δάσκαλος, είμαι σίγουρος πως θα ‘λεγε: «από τους Σχολικούς Συμβούλους στους Συντονιστές Εκπαιδευτικού Έργου, και από τους Συντονιστές Εκπαιδευτικού Έργου στους Σχολικούς Συμβούλους. Ζήτω οι Σχολικοί Σύμβουλοι!»

Ο Ηρακλής στο σταυροδρόµι της Αρετής και της Κακίας.