Μετά από κάποια χρόνια... ακόμη μια απαιτητική ανάγνωση

«Έπρεπε να γίνω εβδομήντα χρονών για να καταλάβω ότι κανένα μυθιστόρημα δεν τελειώνει ούτε τελειώνεται, δεν τελειούται, ρέει σαν αίμα κι αφήνει πίσω την όποια γραφή του, καλή ή κακή, ανεξίτηλη ή ξέθωρη. Έτσι, η ελπίδα για να τελειώσει ίσως, κάποτε, αυτό το μυθιστόρημα είναι να το συνεχίσει κάποιος άξιος επίγονος, κάποια επίγονη, μακάρι ή μικρή εγγονή Ελένη, στις αρχές πλέον της τρίτης μετά Χριστόν χιλιετίας, ούτως ή άλλως. Το μέχρις εδώ γραφέν τής το χαρίζω με αγάπη». 

ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΛΑΣ. (1996). Η ατέλειωτη γραφή του αίματος. Αθήνα: Κέδρος, [αφιέρωση].