Αναζητείται η Εκκλησία

Του ΜΑΝΩΛΗ ΒΑΡΔΗ

Καλά είναι τα συνέδρια, εντός και εκτός Ελλάδας. Καλά είναι τα αφιερώματα και οι συζητήσεις για τους Γιανναράδες και τους Γοντικάκηδες. Δεν έχω δει όμως την επίσημη Ιεραρχία και τους θεολόγους μας να στέκουν στο πλευρό του τραγικού πατέρα που κάνει απεργία πείνας. Η εκκλησία και η θεολογία της σήμερα, κατά το μάλλον ή ήττον, έχει μεταβληθεί σε ένα «πάνελ» ανταλλαγής φιλοσοφικο-θεολογικών επιχειρημάτων, που είναι ανέξοδα και χιλιοειπωμένα. Ένα «κλαμπ» κάποιων, λοιπόν, που μακριά από τον κόσμο και την σημερινή μεταβαλλόμενη γεωμετρία του κοινωνικού, ζουν ακόμα στις διακόνισσες και στην ώσμωση του Μαρξ με τον Χριστό. Οπότε το πεδίο αφήνεται πλήρως στους γνωστούς «αλληλέγγυους» Παλαιστινιακής κοπής και σε κάποιες ακραίες ομάδες δεξιάς κοπής. Δεν απαιτώ την επίδειξη φιλανθρωπίας της Ιεραρχίας, η οποία φαίνεται να έχει εξαντληθεί στην αμέριστη συμπαράσταση της- τοις κείνων ρήμασι βουλόμενοι- προς τον Ζελένσκι και την (αυτοκέφαλη) εκκλησία του, αλλά τουλάχιστον μην κατηγορούμε, κατά τα άλλα, τους ρωμαιοκαθολικούς, προτεστάντες ή άλλους ακτιβιστές…

ΠΗΓΗ: manolisgvardis