Το κράτος είναι ο καθρέφτης μας

Tου ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ

ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: real.gr

Η τραγωδία που, δυστυχώς, μόνο να παρακολουθήσουμε μπορούμε χωρίς δυνατότητα να κάνουμε κάτι δείχνει την ανικανότητα του κράτους και την επικινδυνότητα των υποστηρικτών, δουλοπαροίκων του. Τα περί κλιματικής αλλαγής, δεκτά ως ένα σημείο, αλλά είναι επιχειρήματα κηνσόρων μιας αρρωστημένης κοινωνίας από τα οποία επιχειρήματα οι παρακμιακοί θεσμοί του και αυτοί που τους αναπαράγουν πλουτίζουν.

Η όλη κατάσταση μού έφερε στο νου τις επιθέσεις που δέχονται όσοι κατά καιρούς, τελευταία με χθεσινό δημοσίευμα στο οποίο αναφέρθηκα, «εν καιρώ ειρήνης» προσπαθούν να διεγείρουν συνειδήσεις και συναντούν απέναντί τους έναν βδελυρό κομματικό στρατό και τους βολεμένους που τους επιτίθενται. Με νοοτροπία επικυρίαρχου, προς τους υποτακτικούς του, και με υπαλλήλους να τους έχει καταστήσει σαν και αυτό, σε ραχάτι και βασανιστές των πολιτών του, το ελληνικό κράτος απέτυχε σε όλα. Κράτος σημαίνει μια οργανωμένη και ισχυρή οντότητα.

Αυτό το συνονθύλευμα ατάκτως ερριμμένων, με κέντρο μια πόλη που το μόνο που παράγει είναι παρακμή -μάστιγα του ελληνισμού από την αρχαία εποχή- είναι ο ορισμός της αποτυχίας. Το κράτος παρέχει αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες του, αποτελεσματικές λειτουργίες και προσπαθεί να πετύχει και την ευημερία τους. Ας σηκώσει το χέρι όποιος στο κράτος αυτό αισθάνεται ασφαλής. Ας σηκώσει το χέρι όποιος δεν τυραννήθηκε από τη γραφειοκρατία του. Ας σηκώσει το χέρι όποιος δεν έχει ζήσει τον παραλογισμό του, τη διαφθορά του.

Αυτό το κράτος το αρμέγουν κατ' αρχάς οι πολιτικοί και οικονομικοί ταγοί τους και από τα αποφάγια τους -που δεν είναι λίγα- σιτίζονται και οι προπαγανδιστές του. Και εκεί τελειώνει η ιστορία. Αυτοί είναι το κράτος. Οι υπόλοιποι είναι οι δουλοπάροικοί του που προσπαθούν να βολευτούν. Αυτό το κράτος δεν πρόκειται να αλλάξει αν δεν αλλάξει νοοτροπία. Αλλά νοοτροπία δεν θα αλλάξει διότι η πλειοψηφία της κοινωνίας μετέχει στις δομές του. Αυτό το κράτος, τελικά, θέλει η πλειοψηφία αυτού του λαού. Διότι κάπου είναι περιπεπλεγμένη στις δομές του.

Ένα συγκεντρωτικό κράτος στον σκληρό πυρήνα μιας πόλης που λέγεται πρωτεύουσα, με όλη τη σαπίλα συγκεντρωμένη γύρω του και με τους μηχανισμούς του να εκμεταλλεύεται αποικιοκρατικά την υπόλοιπη χώρα και το λαό της. Αυτό είναι το κράτος που μας καταστρέφει, δεν μας προστατεύει, μας εκμεταλλεύεται. Αυτό το κράτος θα βγει νικητής και την επομένη της καταστροφής. Διότι έχει τη δύναμη και τους μηχανισμούς να ξεμπερδεύει με τους επικριτές του. Θα αγανακτήσουμε και την επομένη της συντελούμενης καταστροφής θα αναπαράγουμε τις ίδιες συνθήκες ύπαρξής μας.

Ακόμη και τα γειτονικά κράτη που βγήκαν ταλαιπωρημένα από την λαίλαπα του ολοκληρωτισμού μάς έχουν ξεπεράσει. Υπάρχει στην κοινωνία η θέληση να αλλάξει αυτό το κράτος; Θα το δούμε τις επόμενες ημέρες. Προς το παρόν όλες οι δομές του -ακόμη και ο στρατός που είναι προορισμένος για τα σύνορα- είναι συγκεντρωμένες στο λεκανοπέδιο μην και το παιδί της μαμάς υπηρετήσει μερικούς μήνες μακρυά και υποστεί ψυχολογικά προβλήματα. Και οι υποδομές του στρατού συγκεντρωμένες στις νότιες περιοχές για να αναπαράγει ηχηρά τη διαχρονική ιδεολογία του μικροελλαδισμού. Αυτήν που όταν κλήθηκε να ορίσει περί τα μέσα του 1850, πρότεινε όσοι δεν κατάγονται από τις περιοχές που απελευθερώθηκαν –και ήταν πολλοί οι πρωταγωνιστές της Επανάστασης- να μην μπορούν να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοί του. Η εξουσία και η μαρμάγκα, δηλαδή, πρώτο μέλημά τους.

Αυτό το κράτος είναι δικό μας. Είναι δικό μας γιατί σαν και αυτό είμαστε. Αν δεν ήμασταν θα αναζητούσαμε, θα βρίσκαμε και θα υποστηρίζαμε κάποιους που θέλουν να το αλλάξουν. Το κράτος είναι ο καθρέπτης μας. Αν σας πω αμφισβητήστε το μπορεί να βρεθώ στα κάτεργά του με όλους σας να το χειροκροτείτε. Το κράτος είναι ο καθρέπτης μας. Δυστυχώς.

ΠΗΓΗ: ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ