«Η “δημιουργητικότητα” είναι συνώνυμο της “αποκλείνουσας σκέψης”, αυτής δηλ. που έχει την ικανότητα να σπάει συνεχώς τα σχήματα της εμπειρίας. Είναι δημιουργικό ένα μυαλό που πάντα δουλεύει, που πάντα ρωτάει, που ανακαλύπτει προβλήματα εκεί όπου οι άλλοι βρίσκουν ικανοποιητικές απαντήσεις, που νιώθει άνετα στις ρευστές καταστάσεις, όπου οι άλλοι οσφραίνονται μόνο κίνδυνους, που διαθέτει κρίση αυτόνομη και ανεξάρτητη (ακόμα κι απ’ τον πατέρα, το δάσκαλο, την κοινωνία), που αρνείται το τυποποιημένο, που καταπιάνεται απ’ την αρχή με τα πράγματα και τις έννοιες, χωρίς να εμποδίζεται από κομφορμισμούς. Όλες αυτές οι ιδιότητες εκδηλώνονται στη διαδικασία της δημιουργίας. Κι αυτή η διαδικασία – άκουσον! άκουσον! – έχει ένα χαρακτήρα ψυχαγωγικό· πάντοτε· ακόμα κι αν έχουμε να κάνουμε με τα “αυστηρά μαθηματικά”…».
ΤΖΙΑΝΙ ΡΟΝΤΑΡΙ. (1985). Γραμματική της Φαντασίας, μτφρ. Μαρία Βερτσώνη – Κοκόλη & Λία Αγγουρίδου – Στρίντζη. Αθήνα: Τεκμήριο, σ. 206.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου