«Η ίδια η ζωή κάνει καταφάνερη την αλήθεια για την αγάπη, που είναι συγκεκριμένη και αγωνιστική, στο περιρρέον κλίμα τής ζωής, ενός σώματος, μιας κοινότητας. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι διαβολική ενέργεια σημαίνει ιδίωση, ανέραστη ζωή, διάσπαση, απομόνωση και κόσμο κατά την ιωάννεια σημασία. […] Για τη συγκεκριμένη αγάπη, τη μόνη αληθινή, αποκαλυπτικό είναι ένα μικρό πεζό τού Ντίνου Χριστιανόπουλου. Πρόκειται για τη φημισμένη τραγουδίστρια του ’30, τη ντίβα τού παλαιού λαϊκού τραγουδιού Ρόζα Εσκενάζη. Πετυχημένη τραγουδίστρια με ευτυχισμένη οικογένεια, στοργική και τρυφερή και με μύριες όσες καλοσύνες, στον πόλεμο και την κατοχή κατάντησε ερείπιο με σαλεμένα τα μυαλά της. Την πέταξαν σ’ ένα καλύβι, στην άκρη της Αθήνα. Ένας φορτηγατζής, πρώην χωροφύλακας – τον είχε κάποτε βοηθήσει, ή ήταν ένα κρυφό του ειδύλλιο – την ανακάλυψε και ήθελε να την πάρει μαζί του, στην Κορινθία. Δεν ήθελε ν' αποχωριστεί το βρομερό κοτέτσι της. Κι έτσι μόνος του την υπηρετούσε εκεί και τη ντάντευε, μόνος του έκανε τη λάτρα στο καλύβι της, την τάιζε, την έλουζε, τη χτένιζε, την έβγαζε περίπατο, τριάντα ολόκληρα χρόνια. Κι όταν η Ρόζα πέθανε, τρελή κι αλλοπαρμένη, την πήρε και την έθαψε στην Κορινθία. Κι ο Ντίνος Χριστιανόπουλος καταλήγει: Κερδίζεις την εμπιστοσύνη σου στον άνθρωπο, όταν μαθαίνεις τέτοιες ιστορίες[1]».
ΝΙΚΟΣ ΜΑΤΣΟΥΚΑΣ. (1999). Ο Σατανάς. Θεσσαλονίκη: Πουρναράς, σσ. 170, 171-172.
[1] ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ. (1991). Η κάτω βόλτα. Διηγήματα και μικρά πεζά. Θεσσαλονίκη: Διαγώνιος, σσ. 127-128.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου