Γεγυμνασμένα αισθητήρια

ΚΥΡΙΑΚΗ, 5 

ΞΑΦΝΟΥ, ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΑΝΟΙΞΑ τα ξεχαρβαλωμένα πα- 

αθυρόφυλλα, μεγάλωσε η αυλή. Το αλεξίπτωτο που 

κατέβαινε δεν το 'βλεπε άλλος κανείς. Μόνον κάτι 

πρόγονοί μου αγριωποί και ταλαιπωρημένοι παρακο- 

λουθούσανε τη σκηνή από την άλλη όχθη και κάθε το- 

σο ρίχνανε μπαλωθιές στον αέρα. 

Γέμισε ο τόπος λέξεις ελληνικές ανορθόγραφες, από 

παλιά προικοσύμφωνα και όρκους Φιλικών. Όπου πήρα 

να δακρύζω έτσι καθώς είχα δει κάποτε τον πατέρα 

μου, τον Αύγουστο του '22. 

Ύστερα φάνηκαν από μακριά να 'ρχονται ο ενωμοτάρ- 

χης με τον τοπογράφο της περιοχής κι ευθύς η αυλή 

ξαναπήρε τις αληθινές της διαστάσεις. 

ΚΥΡΙΑΚΗ, 5 β 

                                        Το τέλος του Αλέξανδρου

ΔΙΠΛΩΣΕ ΤΙΣ ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ εποχές κι απόμεινε σαν δεν- 

τρο που του σώθηκε ο αέρας.

Ανακάθισε ύστερα κι έβαλε ήρεμα στο πλάι του τον 

γκρεμό. 

Από τ' άλλο μέρος άπλωσε προσεχτικά ένα κομμάτι 

θάλασσας, όλο ριπές γαλάζιες. 

Ώρες πέρασαν ώσπου, κάποια στιγμή, των γυναικών 

τα μάτια σκαρδαμύσανε. 

Τότε μπήκε η Κερά κι αυτός ξεψύχησε. 

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ. (1984). «Κυριακή, 5» - «Κυριακή, 5β», στο: Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου. Αθήνα: Ύψιλον, σσ. 16—17.