«Τι είμαι πια χωρίς εσένα που ρουφούσες όλο το κακό μου;»
«Όπου περνάει ο θάνατος, γεννιέται η ομορφιά».
«Είχα μια γυναίκα που δεν είναι πια / Κι έπεσα απ’ τ’ άλογο σαν να ’μουνα πρωτάρης».
«Ακόμη και στον ύπνο μου δε μου κρατάς κακία».
«Πώς ν’ ασπασθώ εκείνη την εικόνα σου / που διαρκώς σηκώνεται πιο πάνω από τα χείλη;»
«Εγώ που ήξερα πως σ’ αγαπώ / πώς γίνεται να ξέρω πως δεν ξέρω / τι πάει να πει η λέξη σ’ αγαπώ;»
«Μήπως αγάπη είναι μόνο / αποδοχή του κράτους αδικίας;»
ΑΝΤΩΝΗΣ ΖΕΡΒΑΣ
Πολύκλειτος Ρέγκος, Σκιάθος, 1947. ΠΗΓΗ: paletaart3 – Χρώμα & Φώς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου