Μου ζητούν ν’ αλλάξω συμπάθειες
στο όνομα του γραπτού φωτός που κανέναν δεν φώτισε.
Μου ζητούν να στήσω το μυαλό στην καρδιά μου
που μου δίνει δικαίωμα να ξεγράψω.
Μου ζητούν να ξεχάσω
πως η ζωή είναι το φύραμα του θανάτου.
Τη ζωή μου την έζησα·
τον παράδεισο της αλήθειας τον βρήκα
μόνο στους οίκους ανοχής και τα λοιπά μοναστήρια.
Γιατί μόνον εκεί προσκυνούν ακόμη τον ήρωα,
μόνον εκεί μιλούν στους προγόνους,
μ’ ένα γέλιο σαν δάκρυ στα μάτια,
ξέροντας πως ο χρόνος τους είναι της παλιάς αμαρτίας
και θα νοιώθεται πάντα η μπόχα.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΖΕΡΒΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου