Κι όμως κύριε πρώην Καλαβρύτων...

Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ 

«Από αγάπη προς τον Χριστό, που ΤΟΝ ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΑΝ! Και από χριστιανική αγάπη τόσο προς την Κυρία Υπουργό, όσο και προς τα άλλα δύο Μέλη της Κυβερνήσεως, ήτοι τον Πρωθυπουργό κ. Κυριάκο Μητσοτάκη και τον ασεβέστατο Υπουργό κ. Χαρδαλιά» [εδώ]. Αυτό είναι το νόημα του αφορισμού-του, γράφει στο προσωπικό-του ιστολόγιο ο πρώην Καλαβρύτων Αμβρόσιος, γνωστός για τις φωνασκίες και ακρότητές του ιεράρχης της Ελλαδικής Εκκλησίας. 

Όσοι έχουν την υπομονή να ακούσουν το 23΄ λεπτών κήρυγμά του [εδώ], δεν είναι και τόσο δύσκολο να καταλάβουν πως μπροστά-τους βλέπουν έναν θεατρίνο ρασοφόρο. Ως ακατάλληλος ιεροκήρυκας κι ως αυτοεπαινούμενος για την ακεραιότητα της πίστης-του, με τα λεγόμενά του, ο πρώην Καλαβρύτων, για ακόμα μια φορά κινήθηκε σε χαμηλότατο θεολογικό, εκκλησιαστικό, πνευματικό και ηθικό επίπεδο. 
Ο κύριος Αμβρόσιος πιστεύει ό,τι είναι φρόνιμος κι ευλαβής και ό,τι λαλεί το λόγο του Θεού με ορθό τρόπο. Όμως, αυταπατάται: «οι του Θεού άνθρωποι άπαξ εις τούτο είσιν ευτρεπισμένοι, ούχ ίνα λαλήσωσιι και δοξασθώσι υπό των ανθρώπων, αλλ’ ίνα ο λόγος αυτών θεϊκόν έργο επιτελέση, ψυχάς ανθρώπων οικοδομών, και βεβυθισμένον νουν και καταπεποντισμένος εις κακά κούφον και ανωφελή προς ουρανόν απεργαζόμενος», κατά όσιο Μακάριο τον Αιγύπτιο. 

Ο πρώην Καλαβρύτων έχει χειροκροτητές και οπαδούς. Κυκλοφορούν ανάμεσά μας, επιδεικνύοντας την πίστη-τους στην Ορθοδοξία, κρατώντας το ορθοδοξόμετρο. Και δεν διστάζουν να κατακρίνουν κάθε συνάνθρωπό μας που δεν συμμορφώνεται με τα λεγόμενά τους. Αμβρόσιοι, λοιπόν, υπάρχουν παντού και Μεγαλοβδομαδιάτικα σε τηλεοράσεις, σε ιστοσελίδες και στη μπλοκόσφαιρα δεν έχασαν την ευκαιρία να «επαναστατούν» λέγοντας άρατε τις πύλες των Εκκλησιών για να εισέλθουν οι «πιστοί», αφορίζοντας με το δικό-του ο καθένας τρόπο όσους σεβάστηκαν και τήρησαν εκείνο «των θυρών κεκλεισμένων» του Τάκη Παπατσώνη. Κι όμως κύριε Αμβρόσιε και κύριοι Αμβρόσιοι: «Συμβαίνει να σωπαίνει κάποτε η Εκκλησία, / παρ’ όλο που τελείται γιορτή επιβλητική». Όλα τ' άλλα που ακούστηκαν κι ακούγονται ότι, δηλαδή, μαύρισε η καρδιά-μας που οι Εκκλησιές μέχρι σήμερα ήταν κλειστές, είναι για το θεαθήναι. Σε τέτοιες περιπτώσεις ένα είναι το σημαντικό: η σιωπή είναι χρυσάφι κι οδηγεί στη μετάνοια. 

ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΠΑΛΟΥΚΑΣ, «Το καμπαναριό της Μονής του Οσίου Λουκά»· υδατογραφία σε χαρτί 32Χ23cm.