«Όπου Έλληνας επί γης, η ίδια πίκρα, η ίδια μονότονη γκρίνια για την ανημπόρια της φυλής», γράφει ο Χρήστος Γιανναράς στο βιβλίο-του «Αόριστη Ελλάδα: Κονσέρστο για δύο αποδημίες» (κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Δόμος, το 1994). Στην μακραίωνη ιστορία του Ελληνισμού, Έλληνες της Διασποράς συνέβαλαν σημαντικά και αποφασιστικά στην οικονομική, κοινωνική, πολιτιστική και οικονομική ανάπτυξη των χωρών που εγκαταστάθηκαν. Οργανώθηκαν από μόνοι-τους, «σαν να μην υπάρχει ελλαδικό κέντρο, ωσάν η Ελλάδα να είναι μόνο “ο καινούργιος κόσμος μέγας” της διασποράς», κάνοντας το αποφασιστικό βήμα της διάδοσης του ελληνικού πολιτισμού στα πέρατα της οικουμένης· σαν τους ιεραπόστολους της Ορθόδοξης Χριστιανικής Πίστης, που έκαναν -και συνεχίζουν να κάνουν πράξη- τη διάδοση του Ευαγγελίου σε ολάκερο τον κόσμο.
Γνώρισα τον κ. Δημήτρη Ζητιανέλλη πριν λίγα χρόνια, μέσω του κ. Παναγιώτη Παρασκευαΐδη, γνωστού στη Μυτιλήνη και στη Λέσβο εν γένει φιλολόγου και πνευματικού ανθρώπου. Το πρώτο λογοτέχνημα του κ. Ζητιανέλλη, Τόποι και Άνθρωποι (εκδόσεις Ωκεανίδα, Αθήνα 2017), είχα την τιμή και τη χαρά να το παρουσιάσω στην Αίθουσα Τελετών του ιστορικού Γυμνασίου Μυτιλήνης, του οποίου απόφοιτος υπήρξε ο συγγραφέας.
Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας είναι το δεύτερο λογοτέχνημα του κ. Ζητιανέλλη. Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον αυτοβιογραφικό βιβλίο, το οποίο περνά μέσα από την αγαπημένη σύζυγό του Ανδρονίκη. Εξού και ο τίτλος Ανδρονίκη. Διαβάζοντάς το διαπίστωσα ότι η αξέχαστη σύζυγός του Ανδρονίκη, στην πολυτάραχη ζωή-της δίπλα στον αγαπημένο-της σύζυγο κ. Δημήτρη, υπήρξε εκείνη η σύζυγος όπου ο γάμος δύο ανθρώπων, ως Μυστήριο της Εκκλησίας, υπήρξε ευλογημένος από το Θεό. Οι πατρίδες του κ. Δημήτρη και της Ανδρονίκης υπήρξαν δύο: η Μητέρα Λέσβος και το Κέιπ Τάουν. Στη δεύτερη, με τα παιδιά-τους μεγαλούργησαν, πρώτευσαν σε πολλούς τομείς: οικονομικούς, κοινωνικούς, εκκλησιαστικούς και πολιτιστικούς. Ως Έλληνες με συνείδηση ελληνικότητας και εκκλησιαστικότητας, άνθρωποι αρχοντιάς του κοσμοπολίτη, ορέχτηκαν το άριστο, πάντα μέσα από το συλλογικό ασυνείδητο της Ελληνικής Ομογένειας στον αφρικανικό χώρο.
Διαβάζοντας ετούτο το βιβλίο, ο αναγνώστης θα συνειδητοποιήσει ότι οι Έλληνες όπου γης –εδώ η οικογένεια του κ. Ζητιανέλλη, μέσω της Ελληνίδας συζύγου-του, της Ανδρονίκης (Νέττας όπως χαϊδευτικά την αποκαλούσε)- δεν παύουν να τολμούν να κάνουν πράξη το αποφασιστικό βήμα μαρτυρίας του πολιτισμού των Ελλήνων στο μακρινό Κέϊπ Τάουν. Σ’ αυτή την περίπτωση πρωταρχικός ήταν ο ρόλος της Ανδρονίκης, της στοργικής, χαρισματικής και πανταχού παρούσας Ελληνίδας μάνας.
Από τον πρόλογο του βιβλίου. Α.Ι.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου