Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1950 ο Αντρέ Μαρλώ, Γάλλος συγγραφέας και πολιτικός, είχε υποστηρίζει πως ο 21ος αιώνας θα είναι αιώνας του πνεύματος, ειδεμή ο κόσμος θα πάψει να υπάρχει. Έχω τη γνώμη ότι μάλλον έχει διαψευστεί η πρόβλεψή του. Ο παγκόσμιος χάρτης είναι βαθιά βουτηγμένος στον πόλεμο, τη βία, την ανθρωποφαγία, την προσφυγιά, τη μετανάστευση, την αποξένωση, τον ατομικισμό, τη βαρβαρότητα. Ζούμε πρωτόγνωρες ιδεολογικές, πολιτισμικές και γεωπολιτικές ανακατατάξεις. Στην κρίσιμη αυτή στιγμή της ιστορίας της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, όπου η «βία είναι κανόνας», ο Μπεκετικός κόσμος είναι άκρως συμβολικός και ελπιδοφόρος για μια κοινωνία σχέσης με τον κάθε «άλλον», αλλά και με τον όντως «Άλλον»!
Ελάχιστο δείγμα γι' αυτή τη σκληρή πραγματικότητα, το παρακάτω απόσπασμα από το άρθρο του Ιωσήφ Βιβιλάκη, με τίτλο: «Η αυτοβιογραφία του νεωτερικού όντος στο ευρωπαϊκό θέατρο. Από τον Λουίτζι Πιραντέλλο στη Σάρα Κέιν», στο περιοδικό Σύναξη, τχ. 103 (Ιούλιος - Σεπτέμβριος 2007), σσ. 47-53. Α.Ι.Κ.
Ολόκληρο το άρθρο στις σσ. 41-53.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου