Προσευχή και Αγάπη

«Η προσευχή είναι το ξεπέρασμα του χρόνου και η είσοδος στο άχρονο και στην απειρότητα, στην τελειότητα και στην φαεινότητα του Θεού. Επομένως, είναι η συμπερίληψίς μας με τον Θεόν, η περιχώρησίς μας εν τω Θεώ, ο εξαφανισμός μας τρόπον τινά υπό του Θεού, το να γίνωμε ένα μαζί Του. Αυτό γίνεται εν τη προσευχή, αυτό είναι η προσευχή. Γι’ αυτό η αγάπη και η προσευχή έχουν τόση σχέσι, ώστε το ένα να σημαίνη το άλλο».

Αρχιμ. ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΥ ΣΙΜΩΝΠΕΤΡΙΤΟΥ. (2015). Περί Αγάπης: Ερμηνεία στον Άγιο Μάξιμο. Πρόλογος π. Νικόλαος Λουδοβίκος. Επιμέλεια κειμένου – Σχολιασμός Ιερόν Κοινόβιον Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Ορμύλιας. Αθήνα: Ίνδικτος, σσ. 26-27.

Ελευθερία, Φύση, Δικαίωμα: «Γάμος» και Τεκνοθεσία

ΠΗΓΗ: Αντίφωνο

Ελλαδική Εκκλησία και Έμφυλες Ταυτότητες

Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Ο διάλογος της Εκκλησίας με την Πολιτεία για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών –αν βέβαια είναι διάλογος-, από τη μια δείχνει πόσο ανέτοιμη και αμήχανη είναι η θεσμική Ελλαδική Εκκλησία να συζητήσει όχι μόνο ζητήματα ισότητας των φύλων αλλά και ζητήματα ενός κόσμου συνεχών μεταβάσεων, από το παρελθόν προς το παρόν και το μέλλον, τα οποία αφορούν τις έμφυλες ταυτότητες, και από την άλλη πλευρά, πόσο τραγική είναι η εικόνα της Πολιτείας όταν κλείνει τις πύλες-της προς ένα αρκετά μεγάλο σώμα του λαού, που υποτίθεται ότι διακονεί, αν λάβουμε υπ’ όψιν-μας πως πολιτική δεν είναι μόνο εξουσία αλλά και διακονία.

Το βίντεο που δείχνει τον Σεβασμιώτατο Φθιώτιδος Συμεών να ωρύεται μπροστά στο ποίμνιό του εξαπολύοντας μύδρους κατά της Πολιτείας για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών συνιστά κρίση της θεσμικής Ελλαδικής Εκκλησίας. Σωστά καλός φίλος-μου είπε πως κάνει λες και η Πολιτεία ζητά από την Εκκλησία να θεσπίσει εκκλησιαστικό γάμο ομοφύλων. Αλλά και η Πολιτεία, υπό τον φόβο μήπως χαρακτηριστεί συντηρητική, βιάζεται να φέρει αλλαγές σ’ ένα πολιτισμό όπως είναι ο ελληνικός, πολιτισμό που εδώ και αιώνες έχει επίγνωση των ορίων-του. Καθώς φαίνεται ο Καισαρισμός είναι πανέτοιμος να ξαναπάρει ακόμα μια πύρρεια νίκη.

Επί του συγκεκριμένου θέματος, η Πολιτεία ενώ φαίνεται να έχει κάποια επίγνωση των θεμελιωδών μεταβλητών της σημερινής κοινωνίας που αλλάζει ραγδαία, αρνείται να συζητήσει βασικές αξίες του ιστορικού γίγνεσθαι του λαού που κυβερνά. Που να καταλάβει πως η «ιστορία δεν γηράσκει», κατά Χρήστο Μελεβίστη.

Ο Σεβασμιώτατος Φθιώτιδος Συμεών βροντοφώναζε στο ποίμνιό του για εισαγόμενες «αμερικανιές». Μόνο που αυτές οι εισαγόμενες «αμερικανιές» είναι η μια όψη του νομίσματος, τα λεγόμενα «κυβόργια» κατά τον «επανεπινοημένο» όρο της Donna Haraway. Όμως, υπάρχει και η άλλη «αμερικανιά», των ακραίων φονταμενταλιστικών θρησκευτικών κινημάτων που, ως καλοί μεταπράτες, κι αυτή την εισάγουμε στο Ελλαδιστάν. Την καταγράφει η συνάδελφος Σπυριδούλα Αθανασοπούλου – Κυπρίου· στη Σύναξη, την τριμηνιαία έκδοση σπουδής στην Ορθοδοξία (τχ. 108ο), στα 2008, το άρθρο-της: «Θρησκευτική πίστη και “ανδρικές ταυτότητες”. Το χριστιανικό μοντέλο της ήπιας πατριαρχίας στις ενδοοικογενειακές σχέσεις, από τη διεθνή στην ελληνική πραγματικότητα», κάνει λόγο για τον αντρικό οργανισμό γνωστό με το όνομα Promise Keepers (σε ελεύθεροι μετάφραση: «Οι Φερέγγυοι»), ο οποίος προωθεί την άποψη ότι «οι σύζυγοι έχουν την υποχρέωση να είναι η κεφαλή της οικογένειας, με ευγενικό όμως και τρυφερό τρόπο, ακολουθώντας το παράδειγμα της πραότητας του Ιησού Χριστού». Ετούτη η ανθρωπολογία των φύλων έχει περάσει και στην Ελλαδική Εκκλησία, με εγκυκλίους που κατά καιρούς αποστέλλονται σε τοπικές Μητροπόλεις. Και δεν είναι μόνο το ζήτημα της ισοτιμίας των δύο φύλων, είναι και εκείνο των έμφυλων ταυτοτήτων. Και εδώ, οι αποστελλόμενες εγκύκλιοι σε τοπικές Μητροπόλεις δεν σώζουν την κατάσταση. Η μετανεωτερικότητα και τα προτάγματά της, που σχετίζονται με τις έμφυλες ταυτότητες, είναι κυρίαρχο πια ρεύμα στον καιρό μας. Δεν χωρά αμφιβολία πως ενάντια στον δικαιωματισμό και την αυτοδιάθεση –είναι οι νέες «θρησκείες» του καιρού-μας-, γραπτά όπως του Θεόδωρου Ζιάκα Δεν έχουν τον Θεό τους. Ο πόλεμος των φύλων και η ελληνική παράδοση. Σώζεται η Δύση; και του π. Βασίλειου Θερμού Έλξη και πάθος: Μια διεπιστημονική προσέγγιση της ομοφυλοφιλίας & Σεξουαλικός προσανατολισμός και ταυτότητα φύλου: Οι απαντήσεις και οι άνθρωποι με σαφήνεια και πληρότητα λόγου ξεδιπλώνουν την ορθόδοξη θεώρηση των φύλων. Ωστόσο, ποτέ δεν ήταν τόσο επίκαιρα τα παρακάτω ερωτήματα, με τα οποία οφείλει να αναμετρηθεί θαρραλέα η θεσμική Ελλαδική Εκκλησία: Πως συμπεριφέρεται κανείς σε κρίσιμους καιρούς; Αποσύρεται; Κατακρίνει; Συμμετέχει και αγωνίζεται; Αγαπά και νοιάζεται; Κι αν αγαπά, αναρωτιέται μήπως αυτή η αγάπη είναι μόνο «χαλκός ηχών» παρά λόγος ουσίας;

Το μέλλον της συζήτησης για τις έμφυλες ταυτότητες θα είναι δύσκολο. Η θεσμική Ελλαδική Εκκλησία και ο «Ελλαδικός Ελληνισμός», φαίνεται ότι πλησιάζουν προς το σημείο της «τρομερής συμφοράς» -χρησιμοποιώ όρους του αλησμόνητου Χρήστου Μαλεβίτση. Τρανό παράδειγμα η εικόνα της άσχετης δημοσιογράφου του τρίτου κρατικού καναλιού, με το π. Νικόλαο Λουδοβίκο να προσπαθεί να την κάνει να καταλάβει τί σημαίνει ηθική οντολογία κι όχι μόνο ψυχολογία. Ορθότατα ο Μανόλης Βαρδής γράφει για το βασικό λάθος του π. Νικόλαου ο οποίος «δέχθηκε να παραστεί- έστω και για λίγο- σε μία εκπομπή μαζικής κατανάλωσης. Ουδέν κακό αμιγές καλού. Τα συμπεράσματα βγήκαν (για μία ακόμη φορά). Κατ’ αρχήν, είναι η -συνήθως με αυθάδεια και επιθετικότητα ιεροεξεταστή- αντίρρηση των δημοσιογράφων ότι στην εποχή-μας είναι δικαίωμα του καθενός να έχει αυτοδιάθεση. Οι απόψεις του π. Νικόλαου ότι είμαστε “κληρονόμοι σημασιών” από το παρελθόν και ότι η ηθική του γούστου έχει υποκαταστήσει την ηθική οντολογία, δεν γίνονται καθόλου κατανοητές. Είναι βέβαια και η αμορφωσιά όλων αυτών των δημοσιογράφων και τηλε-πανελιστών που τους εμποδίζει, ακόμα κι αν ήθελαν, να συλλάβουν ευρύτερα νοήματα. Ο πουριτανικός διαφωτιστικός ζήλος έχει πραγματικά μετεξελιχθεί στην εποχή-μας σε ένα υποκατάστατο νοήματος ζωής, που ούτως ή άλλως δεν υπάρχει. Ίσως αυτό εξηγεί και την επιθετικότητα των τύπων αυτών. Βιώνουν την απώλεια νοήματος και θέλουν να μας δείξουν ότι η ζωή-τους, παρά ταύτα, έχει κάποιο νόημα. Είναι δύσκολο να ζεις μετά τον “θάνατο του Θεού”».

Γεώργιος Γουναρόπουλος, Ζευγάρι. ΠΗΓΗ: paletaart – Χρώμα & Φως

Στέλιος Ράμφος vs Δημήτρη Δημητριάδη και τανάπαλιν Δημήτρης Δημητριάδης vs Στέλιου Ράμφου

Σχολιάζει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ι ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Στη δημόσια αντιπαράθεση Ράμφου - Δημητριάδη, το μόνο κείμενο που διάβασα γι’ αυτή και με ανέπαυσε είναι του π. Νικολάου Λουδοβίκου: Αντιχριστιανισμός και φιλοσοφική στειρότητα

Ωστόσο, επειδή θεωρώ πως η Ορθοδοξία είναι μια «νέα δημιουργία», κατά Γεώργιο Φλωρόφσκυ: έχω την ταπεινή γνώμη ότι σ' αυτή χωρά και η ποίηση, η οποία μπορεί να λειτουργήσει κατευναστικά. Ελπίζω να συμφωνεί και η κα. Βίκυ Φλέσσα!!!

«Χωρίς εμάς τι θα ’ταν τάχα η γη,

ανώνυμη, ανυπόστατη, ερημωμένη.

Χωρίς εμάς τι θα ’ταν τάχα ο ουρανός.

Σχήματα χωρίς φως και δίχως μια φωνή

vα τα ονομάσει, δίχως αιωνιότητα.

Και ο Θεός τι πράγμα τάχα θα ’ταν,

Πράγμα χωρίς όνομα και δίχως λάμψη

Χωρίς σάρκα πάνω στη γη, τι πρόσωπο

Χωρίς το ανθρώπινο ένδυμα και σχήμα.

Τι ράπισμα κι’ αίμα, ποιο μαρτύριο

Χωρίς το ανθρώπινο μαρτύριο:

«Ίδε ο άνθρωπος. Ίδε ο Θεός».

Χωρίς τον ανθρώπινο θάνατο, χωρίς

Ταφή και θρήνο – δίχως ανάσταση.

Χωρίς εμάς τι θα ’ταν τάχα ο θάνατος».

ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΜΕΛΗΣ. (1986). «De rerum natura», στο: Ποιήματα, τ. Α΄. Θεσσαλονίκη: Ιανός, σ. 118.

Ύστατη έκκληση για συμπαράσταση ενάντια στο ληστρικό νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων που περιφρονεί την Εκκλησία

Γράφουν οι: πρωτ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΘΕΡΜΟΣ, Αναπληρωτής Καθηγητής Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθήνας & πρωτ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ, Καθηγητής Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης  

Όταν εμφανίσθηκε το Νομοσχέδιο για την Εκπαίδευση και όσον αφορά το σκέλος του που, απρόσμενα και απροειδοποίητα, επιτίθεται στην Τριτοβάθμια Εκκλησιαστική Eκπαίδευση, δηλαδή στις Ανώτατες Εκκλησιαστικές Ακαδημίες (ΑΕΑ), η συντονισμένη αντίδραση πάντων, καθηγητών, φοιτητών, του πρυτανικού συμβουλίου των ΑΕΑ, καθώς και πολλών Ιεραρχών της Εκκλησίας, υποχρέωσε την Υπουργό να δηλώσει στο ESOS ότι αυτό που τελικά θα γίνει θα είναι αυτό που θέλει η Εκκλησία.

Το Νομοσχέδιο καταργεί άμεσα τις δύο ΑΕΑ, Θεσσαλονίκης και Ιωαννίνων και θέτει τα θεμέλια για την κατάργηση των άλλων δύο, Αθηνών και Ηρακλείου, αποσπώντας τα δύο δεύτερα προγράμματά τους – έτσι, είτε ως μονοτμηματικές σχολές καταργούνται εντός ολίγου χρόνου λόγω των επιταγών της Μπολόνια, είτε καταργούνται ως αντισυνταγματικές, λόγω του ότι δεν θα μπορούν πλέον να φοιτούν κορίτσια σε αυτές.

Και η μεν ΔΙΣ του Απριλίου αποφάσισε να παραπέμψει το ζήτημα, λόγω της σοβαρότητάς του στην γενική Σύνοδο της Ιεραρχίας του Οκτωβρίου, η δε Υπουργός, αθετώντας πλήρως τα όσα είπε και αυτοδιαψευδόμενη, προχώρησε τάχιστα μή περιμένοντας κανέναν.

Όταν συνήλθε ξανά η ΔΙΣ τον Ιούνιο, δεν απεδέχθη το νομοσχέδιο όσον αφορά στις Ακαδημίες, και ζήτησε να διατηρηθεί τουλάχιστον η ΑΕΑ Θεσσαλονίκης, καθώς, σε διαφορετική περίπτωση, ολόκληρη η Ήπειρος, η Μακεδονία, και η Θράκη απομένουν χωρίς την κρατική Τριτοβάθμια Εκκλησιαστική εκπαίδευση, (την στιγμή μάλιστα που στο ΑΠΘ λειτουργεί Ισλαμικό Τμήμα και Σχολές Μουσουλμάνων ιεροδιδασκάλων στη Θράκη, όλα πληρωνόμενα από τον Έλληνα φορολογούμενο). Τα παραπάνω εστάλησαν ως επίσημη επιστολή της Συνόδου στην Υπουργό και το αίτημα υποστήριξαν, επιπλέον, με επιστολές τους στην Υπουργό, τριάντα σχεδόν Αρχιερείς από τις παραπάνω περιοχές.

Έτι περαιτέρω αυτοδιαψευδόμενη και με τρόπο βαθύτατα αυταρχικό και αντιδημοκρατικό η Υπουργός έρριξε στον κάλαθο των αχρήστων όλες τις παραπάνω επιστολές και, αγνοώντας προκλητικά την θέληση της απόλυτης πλειοψηφίας των Ιεραρχών της Εκκλησίας κατέθεσε το ληστρικό νομοσχέδιο προς δημόσια διαβούλευση, όχι μόνον χωρίς καμιάν αλλαγή, αλλά καθιστώντας το ακόμη πιό επιθετικό και άδικο, καθώς, όσο κι αν ακούγεται απίστευτο, ακυρώνει τις σπουδές και τα πτυχία των υπερχιλίων πτυχιούχων των Προγραμμάτων Διαχείρησης και Συντήρησης Εκκλησιαστικών Κειμηλίων, επιτρέποντάς τους να… ξαναρχίσουν τις σπουδές τους, με… κατατακτήριες μάλιστα εξετάσεις, σε παραπλήσιο Τμήμα του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής!!! Επιπλέον, όλως παρανόμως, προβλέπει επιλεκτική μεταχείριση των διδασκόντων στις καταργούμενες ΑΕΑ, με αυτούς της Θεσσαλονίκης να καταβαραθρώνονται (είναι άραγε αυτό η εκδικητική απάντηση στο πάγκοινο αίτημα της Ιεράς Συνόδου να μην κλείσει η ΑΕΑ Θεσσαλονίκης;) Εξίσου παράνομα και επιθετικά, αντί να επιτρέπει στους υπάρχοντες φοιτητές να τελειώσουν τις σπουδές τους εκεί που τις άρχισαν, αναγκάζει δευτεροετείς και τριτοετείς φοιτητές να μετακινούνται πεντακόσια και οκτακόσια χιλιόμετρα μακριά για να συνεχίσουν, ενώ είναι παγκοίνως γνωστό πως οι χειμαζόμενες οικονομικά οικογένειες πίσω τους είχαν διαλέξει την πόλη των σπουδών των παιδιών τους με κριτήρια οικονομικής δυνατότητας. Γενικά, αυτό που εντυπωσιάζει στο ληστρικό αυτό νομοσχέδιο είναι η κακότητα και η προσβλητικότητα με την οποία αντιμετωπίζει διδάσκοντες και σπουδάζοντες στις ΑΕΑ, καθώς και η απευθείας προσβολή του κύρους της Ιεράς Συνόδου, καθώς και των δεκάδων επιπλέον Ιεραρχών που τολμούν να ζητήσουν τα εντελώς αυτονόητα.

Επειδή το αντιεκκλησιαστικό (και αντεθνικό) αυτό νομοσχέδιο ευρίσκεται μέχρι τις 14 Ιουλίου σε δημόσια διαβούλευση, μπορούμε ωστόσο ακόμη να αντιδράσουμε.

Θα θέλαμε να παρακαλέσουμε κάθε Χριστιανό αλλά και κάθε σκεπτόμενο και δίκαιο άνθρωπο να συμβάλει στην διαμαρτυρία κατά του άδικου και επιθετικού αυτού νομοσχεδίου, το οποίο αναιτιολόγητα καταστρέφει την Τριτοβάθμια Εκκλησιαστική Εκπαίδευση, ευρισκόμενη σε πλήρη λειτουργία και άνθηση. Οι πιθανοί τρόποι αντίδρασης είναι α) ανάρτηση ευπρεπών και τεκμηριωμένων σχολίων στον ιστοχώρο http://www.opengov.gr/ypepth/?p=5915#comments (αφορά στα άρθρα 155, 156, 169), β) ταχύτατη παρέμβαση προς βουλευτές όλων των κομμάτων ώστε να ματαιώσουν τον επικείμενο καταστροφικό παραλογισμό.

ΠΗΓΗ: Διεθνές Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ»