Το Φανάρι συκοφαντεί τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο!

Του ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΒΕΝΕΤΗ

Το αφήγημα της Δύσης που αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Όποιος έχει διαφορετική άποψη αναγνωρίζοντας τις ανησυχίες της Ρωσίας για την επιχειρούμενη κυκλωτική επέκταση του ΝΑΤΟ στο ζωτικό της χώρο, είναι ρωσόφιλος και «πουτινικός». Εν τούτοις υπάρχουν φωνές εντός της συλλογικής Δύσης που βλέπουν την ρωσοουκρανική διένεξη με μία άλλη οπτική, χωρίς να συκοφαντεί.

Πρόσφατα ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί μιλώντας στο γαλλικό κανάλι BFMTV ανέφερε μεταξύ άλλων: «Οι ΗΠΑ ήθελαν η Ουκρανία να ενταχθεί στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, γεγονός που θα αύξανε την εξάρτησή της από τις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ θέλουν μια Ευρώπη ελεγχόμενη από αυτές και εγώ θέλω η Ευρώπη να είναι ανεξάρτητη». Καταλήγοντας είπε ότι «η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ θα είναι πρόκληση για τη Ρωσία, και σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να φέρει την ειρήνη στην περιοχή. Το ερώτημα είναι απλό: Θα συμβάλλει η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ στην επίτευξη ειρήνης ή όχι; Μπορούμε τουλάχιστον να το συζητήσουμε αυτό; Κατά τη γνώμη μου, δεν πρόκειται να οδηγήσει σε ειρήνη».

Στο στόχαστρο ο Αναστάσιος

Η θεώρηση της Συλλογικής Δύσης για το Ουκρανικό έχει παρεισφρήσει και στο χώρο της Εκκλησίας. Έναυσμα αποτέλεσε η χορήγηση της Αυτοκεφαλίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στο Κίεβο. Η διαφοροποίηση του Αρχιεπισκόπου Αναστάσιου στο ζήτημα αυτό προκάλεσε πολεμική εναντίον του. Ανεξήγητη θεωρήθηκε από το Φανάρι η στάση της Εκκλησίας της Αλβανίας και του ίδιου στο θέμα της κρίσης με τη Μόσχα.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος είχε την άποψη ότι θα έπρεπε το ζήτημα αυτό να τεθεί σε διάλογο. Για τον λόγο αυτό και δεν έχει αναγνωρίσει την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας. Πολλές φορές με επιστολές ζητούσε τη σύγκληση της Πανορθόδοξης Συνόδου των Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, προκειμένου να συζητηθεί η κρίση Φαναρίου - Μόσχας, αν και γνώριζε ότι ο κ. Βαρθολομαίος δεν θα δεχόταν ποτέ μια τέτοια εξέλιξη. Ο τρόπος που στοχοποιούν εκείνους που διαφοροποιούνται στο σοβαρό εκκλησιαστικό ζήτημα της Ουκρανίας δεν συνάδει με το ορθόδοξο ήθος ούτε με τη στοιχειώδη δεοντολογία οιουδήποτε διαλόγου.

Σημειωτέον ότι το τελευταίο διάστημα κάθε λίγο η Εκκλησία της Αλβανίας με επιστολές επανέρχεται στο θέμα με αφορμή και τις διώξεις φιλορώσων μοναχών. Ο κ. Βαρθολομαίος αποφεύγει να απαντήσει στον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο, τον οποίο είχε επιλέξει το 1992 για τη θέση του στην εκκλησία της Αλβανίας. Μία θέση την οποία τίμησε και με το παραπάνω ο γηραιός ιεράρχης παρά τον πόλεμο που δέχτηκε από το σύνολο των αλβανικών κυβερνήσεων. Να σημειωθεί ότι η κρίση με το Πατριαρχείο, άρχισε το 2018 μετά την επίσκεψη του Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλου στα Τίρανα.

Η Εκκλησία της Αλβανίας

Αναλυτικά η ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Αλβανίας: «Ο αγιογράφος Ηλίας Δαμιανάκης, Άρχων του Οικουμενικού Πατριαρχείου, πριν από ένα μήνα, σε μία ανάρτησή του με τίτλο “στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου Θεού” δεν δίστασε να κυκλοφορήσει ένα επαίσχυντο ψέμα δηλώνοντας ότι: “Κατά την ανασύσταση της Ορθόδοξου Αυτοκέφαλου Εκκλησίας της Αλβανίας με προσπάθειες διεθνών ολιγαρχών ανεγέρθηκαν ή αποκαταστάθηκαν πάνω από 250 εκκλησίες”».

Πρόκειται ξεκάθαρα για πρωτάκουστη και επικίνδυνη παραπληροφόρηση. Η διάψευση ακολούθησε υπεύθυνα από την Εκκλησία της Αλβανίας στις 30 Αυγούστου 2023 με την παράθεση επισήμων στοιχείων, που ήδη έχουν δημοσιευθεί από καιρό. Παρά ταύτα, ο συγκεκριμένος κύριος δεν παραδέχτηκε ότι σκόρπισε fake news για να υποστηρίξει το κακόβουλο μύθευμα ότι η Εκκλησία της Αλβανίας είναι υπό ρωσική επήρεια και ουδόλως ζήτησε συγγνώμη.

Αντίθετα με νέα ανάρτησή του προσπαθεί να πείσει ότι η αντίδραση της Ιεράς Συνόδου της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας οφείλεται τάχα σε λάθος μετάφραση του όρου «international oligarchs». Ενώ, τα συμφραζόμενα του όρου αυτού ήταν η αναφορά στη Ρωσική Εκκλησία, προκειμένου να υφανθεί περαιτέρω ο μύθος πως η Εκκλησία της Αλβανίας τελεί υπό την επίδραση της Εκκλησίας της Ρωσίας.

Και ο αριθμός των 250 Εκκλησιών δεν γράφεται διαφορετικά στα δικά του αγγλικά από τα αλβανικά και τα ελληνικά. Στη συνέχεια, παραδίδει μαθήματα Πατρολογίας, τονίζοντας τη σημασία της αλήθειας, που ο ίδιος, όμως καταπάτησε. Με παράδοξο θράσος σε επόμενη δημοσίευσή του συνεχίζει να μαλώνει την Ιερά Σύνοδο και να δίνει πρόσθετες οδηγίες.

Τα επιπόλαια αυτά κείμενα αμέσως δημοσιεύτηκαν στα ελληνικά στον διαδικτυακό τόπο Φως Φαναρίου από έτερο Άρχοντα του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Ένας τρίτος νεόκοπος Άρχων που υπηρετεί σε διαχριστιανικό συμβούλιο στη Γερμανία, σπεύδει να σχολιάζει, να προσβάλλει ακόμα και να υβρίζει.

Το φαινόμενο είναι ανησυχητικό. Ορισμένοι, κατά τη γνωστή έκφραση, «καβάλησαν το καλάμι». Περιεβλήθησαν τον αρχοντικό μανδύα και έχουν εξελιχθεί σε επιθεωρητές, εισαγγελείς και κριτές των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών. Ελέγχουν, ειρωνεύονται, υβρίζουν θεσμούς, προσωπικότητες, Συνόδους Εκκλησιών, χωρίς ίχνος σεβασμού προς εκκλησιαστικά αξιώματα, ακαδημαϊκό κύρος, προσφορά στην Εκκλησία και την κοινωνία. Ο τρόπος που στοχοποιούν εκείνους που έχουν μία διαφορετική θέση για το σοβαρό εκκλησιαστικό ζήτημα της Ουκρανίας δεν συνάδει με το ορθόδοξο ήθος ούτε με τη στοιχειώδη δεοντολογία οιουδήποτε διαλόγου. Η νέα εκκλησιαστική αυτή τακτική είναι άμεσος ανάγκη να σταματήσει.

«Η Ορθόδοξος Εκκλησία της Αλβανίας δεν τελεί υπό την επήρεια της ρωσικής ή άλλης Εκκλησίας και δεν δέχεται κανενός είδους εξωτερική κηδεμονία. Ούτε βεβαίως ανέχεται υποδείξεις και μαθήματα από αναρμόδιους ελεγκτές μέλη άλλων τοπικών Αυτοκεφάλων Εκκλησιών. Αρκείται να εμπνέεται από το Ευαγγέλιο και να ενεργεί σύμφωνα με την Ορθόδοξη Παράδοση».

Μωραίνει Κύριος ον βούλεται…

Περισσεύει το θράσος σε εκκλησιαστικούς παράγοντες που ως κήνσορες βάλλουν εμμέσως κατά του προκαθήμενου της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας, μίας χαρισματικής και εμβληματικής προσωπικότητας όχι μόνο στο χώρο της Ορθόδοξης Ιεραρχίας, που η χάρις του Θεού τον έφερε να αναλάβει την ανασυγκρότησή της από τον αθεϊστικό διωγμό της αφανισμένης Ορθοδόξου Εκκλησίας της Αλβανίας. Ο σεμνός ιεράρχης αποτελεί κόσμημα για την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, όντας ο κορυφαίος σύγχρονος θρησκευτικός ηγέτης. Η ανάσταση που βιώνει η Εκκλησία στην Αλβανία για τέσσερις δεκαετίες, προφανώς είναι το πιο σπουδαίο έργο στην ζωή του.

Με το πολυσχιδές ποιμαντικό, πνευματικό, κοινωνικό, επιστημονικό, θεολογικό και θρησκειολογικό του έργο, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος κατέστη παγκόσμια φυσιογνωμία του Χριστιανισμού, κήρυκας της αγάπης και της ειρήνης. Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει πάνω από 400 μελέτες, πραγματείες και άρθρα, οκτώ μονογραφίες, κείμενα δημοσιευμένα σε έγκυρα επιστημονικά διεθνή περιοδικά, μεταφρασμένα ή εξαρχής γραμμένα, στα αγγλικά, τα γερμανικά, τα γαλλικά, τα ισπανικά, τα φινλανδικά, τα σουηδικά, τα σερβικά, τα ρουμανικά, τα ρωσικά και τα αλβανικά. Έχουν κυκλοφορήσει δύο εκτενείς βιογραφίες που καθ’ ομολογία των συγγραφέων αδυνατούν να περιλάβουν με πληρότητα όλη την πορεία τού Μακαριωτάτου, παρόλο που την πραγματεύονται σε συνολικά πάνω από 550 σελίδες.

Η χαρισματική προσωπικότητα του σημερινού Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας Αναστασίου εκφράζει τον άρρηκτο συνδυασμό λόγου και πράξης, ανιδιοτελούς προσφοράς στο ανθρώπινο πρόσωπο και υψηλής θεολογικής θεώρησης των σύγχρονων παγκόσμιων προβλημάτων. Εμπνεόμενος από την εντολή του Κυρίου «Μαθητεύσατε πάντα τα έθνη» (Ματθ. 28:19), υπηρέτησε τους πιο φτωχούς λαούς του κόσμου και συγκεκριμένα της Ανατολικής Αφρικής και της Αλβανίας. Ως ιεραπόστολος έδρασε στα επικίνδυνα δάση της Κένυας, τις στέπες της Τανζανίας και τα υψίπεδα της Ουγκάντας στην Ανατολική Αφρική. Ακολουθεί το τεράστιο ποιμαντικό του έργο στα κακοτράχαλα βουνά της Αλβανίας και η πολύτιμη και πολύπλευρη προσφορά του για την αναγέννηση της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας.

Είθε ο Θεός να του δώσει έτη πολλά στην ηγεσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας.

ΠΗΓΗ: SLpress.GR

Άδικη η πολεμική κατά του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Η ρητορική ακράτεια δημοσιογράφων εκκλησιαστικών ειδήσεων και ρεπορτάζ, με κείμενα εναντίον του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ (Γιαννουλάτου), που τον τελευταίο καιρό δημοσιεύονται σε ιστοσελίδες και blog, συνιστά ύβρη προς το πρόσωπό του. Η συμβολή του Μακριωτάτου σε τομείς όπως η σύγχρονη χριστιανική μαρτυρία για την ειρήνη, το περιβάλλον, τη φτώχεια, τον διαθρησκειακό διάλογο και τη συνύπαρξης των λαών, είναι διεθνώς αναγνωρισμένη. Έχω τη γνώμη ότι, τα κείμενα που, τις τελευταίες μέρες, στηλιτεύουν τη συμπαράσταση του Μακαριωτάτου Αναστασίου προς τους ρωσόφωνους επισκόπους στην Ουκρανία, και που άμεσα σχετίζονται με το Αυτοκέφαλο της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας, επιεικώς είναι απαράδεκτα. Προκαλούν με το κατάπτυστο λεξιλόγιό τους. 

Στο φαινόμενο της «Ρωσολατρίας», με ρωσόφιλα κινήματα εκκλησιαστικά και εθνικιστικά, το οποία στην πατρίδα-μας εμφανίστηκαν μετά το πόλεμο στην Ουκρανία και μετά την αναγνώριση του Αυτοκεφάλου της Ορθόδοξης Ουκρανικής Εκκλησίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, όπου ένας όχλος - ορυμαγδός από φονταμενταλιστές, φανατικούς, ζητορθόδοξους, θιασώτες του «ξανθού γένους», «πουτινικούς», δεν χάνουν την ευκαρία να επιτίθεται κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου, καμιά θέση δεν έχει ο Μακαριώτατος ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ. Ολάκερο το έργο-του: ακαδημαϊκό, συγγραφικό, ιεραποστολικό και ποιμαντικό διαψεύδει τους κήνσορες του δημοσιογραφικού εκκλησιαστικού, αντάμα και θεολογικού ρεπορτάζ, το οποίο έχει χαρακτηριστικά «τελεβαντισμού», «κιτρινισμού» και «αυριανισμού».

Στην εύθραυστη ενότητα της Ορθοδοξίας, στον 21ο αιώνα, με τα καμώματα και την κακοφωνία της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ο 21ος αιώνας, ή θα είναι αιώνας ενός ακόμα σχίσματος, αυτή τη φορά εντός της Ορθοδοξίας ή, θα είναι αιώνας της Ορθοδοξίας, κατά Σερ Στήβεν Ράνσιμαν.

«Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο», λέει ο πρίγκιπας Μίσκιν, ο Ηλίθιος του Φ. Ντοστογιέβσκη. Ο Μακαριότατος Αναστάσιος είναι ο ιεράρχης της ομορφιάς, της ειρήνης, της καταλλαγής, της αλληλεγγύης, της συνύπαρξης. Ως εδώ; ή, ως εδώ και μη παρέκει.

Πίστη στην Πρωτόθρονη Κωνσταντινούπολη, με κανονικότητα ρυθμού αναπνοής

Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Ο ανελέητος πόλεμος που καθημερινά γίνεται προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, με αφορμή την Αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ουκρανίας, εν τοις πράγμασι είναι άνευ προηγουμένου. Διαβάζουμε χθόνια θα ‘λεγα δημοσιεύματα κι ακούμε ανεύθυνη προχειρολογία. Κι επειδή ο σημερινός κόσμος ζει μέσα σε παραμορφωμένους σπασμούς αγωνίας, ας σκεφτούμε ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι: α) το κορμί της Ορθόδοξης και όχι μόνο Οικουμένης, β) αιωνόβιος πανορθόδοξος θεσμός, γ) ύπατη κορυφή της Ορθοδοξίας, δ) παγκόσμιο διαχριστιανικό κέντρο ειρήνευσης και ενότητας και ε) πρωτόθρονος θεσμός, του οποίου η δικαιοδοσία καθορίζεται και μαρτυρείται από τους Ιερούς Κανόνες και τη μακραίωνη ιστορία του. Επομένως, κάθε απόπειρα άρνησης του ρόλου του και, ειδικότερα, οιαδήποτε πολεμική ενάντια στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, αναμφισβήτητα οδηγεί σε απομάκρυνση από τη γνήσια εκκλησιαστική παράδοση. 

Εγκυρότατοι μελετητές της Εκκλησιαστικής Ιστορίας και Κανονολόγοι, σ’ ότι αφορά στο ζήτημα της Αυτοκέφαλης πλέον Ουκρανικής Εκκλησίας, τονίζουν πως αυτή έγινε με απόλυτο σεβασμό στα κανονικά παραδεδομένα. Όσοι, λοιπόν, από τις τάξεις των εκκλησιομάχων της Πρωτόθρονης Κωνσταντινούπολης, προσπαθούν να «αποκαλύψουν» τυχόν μεθοδεύσεις, προφανώς και παραπληροφορούν. Αντί να φωτίσουν την αλήθεια, ταράσσουν το φως της. Εξαπατούν και διασύρουν το γνήσιο εκκλησιαστικό ήθος τού Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Με κακότητα, κάθε λίγο και λιγάκι, ακολασταίνουν πάνω στην εμπιστοσύνη ενός λαού που ψάχνει να βρει γνήσιο στήριγμα, σε με κύρος εκκλησιαστικούς ηγέτες. Για δαύτους, μεθαύριο η Εκκλησιαστική Ιστορία, σίγουρα θα έχει να πει πολλά.