«Τα ιδανικά της Εθνεγερσίας»

Ο Παύλος Πετρίδης έφυγε αδόκητα από τη ζωή, στις 29 Οκτωβρίου 2000, σε ηλικία 54 ετών· οι περγαμηνές του πολλές: εκτός από Καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή ΑΠΘ, ήταν Πρόεδρος του Δ.Σ., του Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων (ΜΠΕ), μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη, Πρόεδρος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, της Κρατικής Σχολής Ορχηστρικής Τέχνης και Αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Γ. Παπανδρέου. Σπάνιος άνθρωπος και με μια αριστοκρατική ευγένεια, για τη σημερινή ημέρα, στις ιστορικο-πολιτικές και πολιτιστικές «Ευαισθησίες» του γράφει:

«Εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, κράτος δικαίου και αβασίλευτο πολίτευμα αποτέλεσαν την πεμπτουσία των ιδανικών της Επανάστασης του ’21. Ο αγώνας για ανάκτηση της ελευθερίας υπήρξε ταυτόχρονα αγώνας ιδεολογικός με προφανείς πολιτικές και κοινωνικές διαστάσεις από τις πρώτες κιόλας στιγμές του εθνικού ξεσηκωμού. Η ευαισθησία για δημοκρατικές αντιπροσωπευτικές διαδικασίες αποτυπώνεται σε προκήρυξη του Δημ. Υψηλάντη προτού συγκροτηθεί η πρώτη Εθνική Συνέλευση.

[…] Τούτες τις ημέρες οφείλουμε να θυμόμαστε την εμβέλεια των ιδανικών της εθνεγερσίας. Ιδανικά κρυστάλλινα και διαυγή με στόχο την εθνική ελευθερία, την κυριαρχία, την ανεξαρτησία και την αυτοκυβέρνηση, το δημοκρατικό πολίτευμα και τη διεκδικητική εξωτερική πολιτική κι ακόμη την εδραίωση δημοκρατικών θεσμών και κράτου δικαίου. Ιδανικά που δεν σφράγισαν απόλυτα την μεταγενέστερη πορεία του τόπου, κι εξακολουθούν να αποτελούν ερέθισμα για αυτοκριτική. Οι “σύγχρονοι” νέοι μας (χωρίς να εγκαταλείψουν το “Κλικ”), οι πολιτικοί μας (χωρίς να στερηθούν τη δημαγωγική αντιπαράθεση) και οι λαλίστατοι δημοσιογράφοι μας (χωρίς να αναστείλουν τους ποταμούς των συνεντεύξεων) θα ήταν χρήσιμο να φέρνουν στη μνήμη τους τα ιδανικά αυτά τουλάχιστον στη συγκυρία μιας επετείου».

ΠΑΥΛΟΣ ΠΕΤΡΙΔΗΣ. (1995). «Τα ιδανικά της Εθνεγερσίας», στο: Ευαισθησίες. Ιστορικο-πολιτικές και πολιτιστικές, σσ. 86, 88.