«Κι ενώ αναζωπυρώνονται οι διαφιλονικείς, ο βασιλιεύς Αλέξιος που διαδέχθηκε τον Αλέξιο, δολοφονείται από έναν άλλο Αλέξιο, τον φίλο και πρωτοβεστιάριό του Αλέξιο Δούκα, τον επιλεγόμενο Μούρτζουφλο εξαιτίας των πυκνών και σμιχτών του φρυδιών. Ο Μούρτζουφλος αναγορεύεται βασιλεύς, οι Λατίνοι θεωρούν το γεγονός προδοσία, εξαπολύουν γενική επίθεση στις 9 Απριλίου, Παρασκευή του Ακαθίστου Ύμνου, και καταλαμβάνουν την Πόλη στις 13 Απριλίου του έτους 6711 από κτίσεως κόσμου.
Ήταν ημέρα Δευτέρα της έκτης εβδομάδας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, που συχνά αναφέρεται ως “βουβή” επειδή δεν ψάλλονται οι χαιρετισμοί στην Υπεραγία Θεοτόκο. Δεν είχε λοιπόν δίκαιο να παραπονιέται ο Νικήτας Χωνιάτης για τη απουσία σημαδιών και σημείων πριν την άλωση. Η βουβή βδομάδα τίποτα δεν μπορούσε να πει· άφωνη παρακολουθούσε την αδελφοκτονία».
ΓΑΒΡΙΗΛ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ. (2013). «Κεφάλαιο 76. Τέταρτη Σταυροφορία», στο: Το Βυζάντιο έχει ρεπό. Αθήνα: Αρμός, σ. 308.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου