«Εγώ και Εαυτός»

Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Έχω την ταπεινή γνώμη πως ένα μεγάλο μέρος των σχολίων, που για ένα ζήτημα της επικαιρότητας, δημοσιεύονται στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, εσκεμμένως είναι σχόλια τα οποία νοθεύουν και διαστρεβλώνουν θέσεις και απόψεις που εκφράζει κανείς, με άλλα λόγια θίγουν την επιστημονική δεοντολογία αλλά και αξιοπρέπειά του. Στόχος όσων σκοπίμως επιχειρούν αυτή τη νόθευση είναι η δημιουργία πλασματικών εντυπώσεων. Κι όταν ετούτες οι πλασματικές εντυπώσεις σχετίζονται με πανανθρώπινες αξίες όπως είναι η πίστη στο Θεό, στην πατρίδα και στην ελευθερία να στοχάζεται κανείς χωρίς τσιτάτα, το πρόβλημα γίνεται ακόμη πιο έντονο. Στην εποχή μας όπου θριαμβεύει η κρίση του συστήματος και οι βίαιες κοινωνικές συγκρούσεις γίνονται όλο και περισσότερες, όπου η αυτοεκτίμηση του λαού μας σ' ότι αφορά την ιστορία του, τα ήθη και τη θρησκευτικότητά του συνεχώς γκρεμίζεται, ο εραστής της ελεύθερης πίστης στον Θεό δεν έχει περιθώρια. Ευγενίζεται τη ζωή, ξέρει να συγχωρεί και να παλεύει για έναν αληθινό Θεό κι όχι για ένα Θεό κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του, είναι ο Εαυτός του. Καταπώς το γράφει κι ο αξέχαστος Ζήσιμος Λορεντζάτος: 

«Εγώ και Εαυτός. Υπάρχουν άνθρωποι που, προχωρώντας σε βάθος μέσα τους, συναντούν το τίποτα. Και υπάρχουν άνθρωποι που, προχωρούν σε βάθος μέσα τους, συναντούν το Θεό. Οι πρώτοι σταματούν στο εγώ τους. Οι δεύτεροι προχωρούν στον Εαυτό τους. Γνώθι σαυτόν, το έλεγε ο Σωκράτης. 

                  Άστραψε φως και γνώρισεν ο νιός τον εαυτόν του, 

Το λέει ο Σολωμός».

ΖΗΣΙΜΟΣ ΛΟΡΕΝΤΖΑΤΟΣ. (2009). Collectanea. Αθήνα: Δόμος, σ. 275 [535].