Γραφές... μαθητών...

Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Νομίζω ότι η καλύτερη ευχή που ένας δάσκαλος μπορεί να δώσει σε μαθητές του είναι να τον ξεπεράσουν. Κι όταν αυτή πιάνει τόπο ο δάσκαλος νιώθει βαθιά συγκίνηση. Δακρύζει καθώς θυμάται εκείνους τους μαθητές που, κατά την ιερή ώρα του μαθήματος, τον κοιτούσαν στα μάτια προσμένοντας απ’ αυτόν ακόμη περισσότερη γνώση. Γνώση που εκπαιδεύει όχι στο «πώς να κάνεις», ή «πώς να έχεις», αλλά γνώση που να οικοδομεί το «πώς να είσαι», όπως λέει κι ένας καλός φίλος και συνάδελφος.

Σήμερα πήρα στα χέρια μου το Λεσβιακό Ημερολόγιο 2026, το οποίο επάνω από μια δεκαετία επιμελείτε ο Παναγιώτης Σκορδάς, Δρ Φιλολογίας. Στο σύντομο αυτό σημειώμά μου δεν θα προβώ στη παρουσίασή του. Αυτή για να γίνει σωστά και καλά θέλει χρόνο.

Θα σταθώ μόνο στην Πρώτη Γραφή – Πρώτη Ανάγνωση της Μαρίτας Στεφανέλλη, πτυχιούχου της Νομικής Σχολής ΕΚΠΑ και αριστούχου μαθήτριάς μου στο Πρότυπο ΓΕ.Λ. Μυτιλήνης του Πανεπιστημίου Αιγίου. Από τη φοίτησή της στο Λύκειο η Μαρίτα είχε δείξει την κλίση της προς τα γράμματα και τις τέχνες. Υπήρξε υποδειγματική μαθήτρια· πρότυπο σε Πρότυπο Σχολείο.

Στο εφετινό Λεσβιακό Ημερολόγιο 2026, το νέο της λογοτέχνημα: «Ανάκατες πατρίδες» και «Το Κάστρο» βλέπει αναδρομικά την προσφυγομάνα – προσφυγογειτονιά Επάνω Σκάλας. Ένα περίπατος σ’ αυτόν το ξεχωριστό γιομάτο μνήμες τόπο, με νοερές προεκτάσεις έως στις μέρες μας, καταγράφει σκηνές θρύλων θαμμένες στις πέτρες του Κάστρου Μυτιλήνης, από την εποχή του Φραγκίσκου των Γατελούζων. 

Σημείο μνήμης το εκκλησάκι της Παναγιάς της Γαλατούσας. Ο αφηγητής, έτσι απομόναχος καθώς ανεβαίνει προς αυτό βρίσκει ποιο είναι το «πνεύμα της ιστορίας», όπως το διηγήθηκε ο παππούς του. Δεν θέλω να γράψω περισσότερα. Όμως,  συστήνω: η γραφή της Μαρίτας -ακριβό πρωτοχρονιάτικο δώρο- να αρπάξει τον αναγνώστη και να τον οδηγήσει στο Κάστρο για να βρει τον δικό του μύθο. Συγκλονιστικό, πράγματι, το τέλος της αφήγησης: το Κάστρο είναι τόπος «με διαφορετικές γλώσσες, ιστορίες, θρησκείες», ανακατεμένος για αιώνες... με μύθους.

Η ζωγραφιά με μολύβι, κι αυτή δημιούργημα της Μαρίτας, είναι ένα μικρό χρυσόδετο δώρο στον αναγνώστη.