Ο άνθρωπος του καπιταλιστικού κόσμου είναι «μοναχικό εμπόρευμα»

Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Το παράδοξο της πολιτικής και κομματικής καμαρίλας στην Ελλάδα του σήμερα είναι ότι οι κυβερνώντες –μαζί με την αντιπολίτευση των πέντε κομμάτων-, ενώ λειτουργούν σαν σφιγμένοι κορσέδες, μην αφήνοντας το λαό-μας να αναπνεύσει, ψηφίστηκαν από δαύτον στις τελευταίες εκλογές. Είναι εξόχως χαρακτηριστικό το πως η αμερικανοποίηση της ελληνικής κοινωνίας είναι τόσο κυριευμένη από τον τρόπο του βίου και την κουλτούρα «δικαιωματισμού» και «προοδευτισμού» του Νέου Κόσμου, γεγονός που συνιστά την εισαγωγή μιας νέας «θρησκείας» στο ελλαδικό κρατίδιο. Οι περιπτώσεις της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων και του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, είναι δύο ακόμα «ιδεολογίες» που θα καθορίσουν στο μέλλον ολοκληρωτικά το άκρως υλιστικό όραμα της πατρίδας-μας.

Στον αντίποδα του χρεωκοπημένου εδώ και δεκαετίες σοσιαλισμού, ο καπιταλιστικός φιλελευθερισμός, εξ Αμερικής εισαγόμενος, ντυμένος με τη λεοντή λύκου κατασπαράζει ένα αρκετά μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας· με τις αντιστάσεις να ‘ναι ελάχιστες. Πριν πολλά χρόνια, τον Ιούλιο του 1979, στη Θεσσαλονίκη, ο αλησμόνητος Κωστής Μοσκώφ, σ’ ένα από τα πολλά δοκίμιά του, το «Ενάντια στο Θετικισμό και στον Οικονομισμό», έγραφε πως ο άνθρωπος του καπιταλιστικού κόσμου είναι «μοναχικό εμπόρευμα». Ας μη γελιόμαστε, η είδηση μιας καταστροφής, που δεν είναι καθόλου απόμακρη, στην οποία όλοι-μας συντελούμε, θα σκιάζει τις επόμενες γενιές, τις γενιές των παιδιών-μας.

Αντρέι Ρουμπλιόφ (Андре́й Рублёв), Η Θεοτόκος· 1408.