ΤΟ ΧΙΟΝΙ
«Φαρμακωμένα τα γηρατειά ψέματα λένε
Δεν άνοιγαν τα χείλη του πώς να μιλήσει
σαν κάτι μεταξύ ζωής και θανάτου –
κοσκίνιζε το χιόνι ο ουρανός
χειμώνα καιρό δίσεκτα χρόνια
το φόρτωνε στα μονοπάτια της σιωπής
τώρα λευκά τα ρόδα τ’ ουρανού στο χώμα
κάτω από το πέλμα της περαστικής ζωής
εκεί που ο νεκρός ασάλευτος
ετοίμαζε τα λευκά του δώρα εξισωμένος
στον Βοριά στον Νοτιά στην κόκκινη Δύση
και στα προνόμια της άπιστης Ανατολής».
(Θεσσαλονίκη, 28-31.1.2017).
ΣΧΟΛΙΟ: Έχω τη γνώμη ότι η ποίηση είναι το αλφάβητο για κάθε άνθρωπο, ακόμη και τον αγράμματο. Θλιβερή, πράγματι, η είδηση του θανάτου του Μάρκου Μέσκου, «τελευταίου μεταπολεμικού ποιητή». Ολόκληρο το ποιητικό και πεζογραφικό έργο του - προσωπική εκτίμηση είναι αυτή - αποτελεί μεγάλο, ζωντανό μάθημα. Διαβάζοντάς το και φυλλομετρώντας το πολλές φορές, νιώθω εκείνο το «πλούσιο απόθεμα αγάπης για το πάτριο φυσικό και κοινωνικό χώρο» στο οποίο έζησε ο Μάρκος Μέσκος.
Α. Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου