Στα πολλά προβλήματα της ελληνικής εκπαίδευσης και του σχολείου ας προστεθεί κι ετούτο: οι μαθητές δεν διαβάζουν βιβλία, ούτε ασκούνται στη γραφή. Πριν κάποια χρόνια, ένας ειδικός περί του βιβλίου, εκδότης και συγγραφέας παράλληλα, ο Γιώργος Δαρδανός, σ’ ένα κείμενό του που είχε τίτλο: «Το βιβλίο ως εργαλείο της παιδείας», υποστήριζε ότι το ελληνικό σχολείο, με τη δομή που έχει, δεν αφήνει περιθώρια στους μαθητές για κρίση και συμμετοχή στην εκπαιδευτική διαδικασία. Πρότεινε, μάλιστα, το κλείσιμο των σχολείων για πέντ’ έξι χρόνια, μήπως και διορθωθεί η κατάσταση της παπαγαλίας και της νοοτροπίας πολλών μαθητών, γονιών και εκπαιδευτικών, πως όλα οδηγούν στις Πανελλαδικές Εξετάσεις.
Σήμερα, με τις Πανελλαδικές Εξετάσεις στο εκπαιδευτικό μας σύστημα να κρατούν πάνω από τέσσερεις δεκαετίες, ελάχιστοι πράγματι, είναι μαθητές που, πέραν των σχολικών εγχειριδίων, διαβάζουν βιβλία. Το λένε άλλωστε και οι ίδιοι οι μαθητές: στο σχολείο δεν μαθαίνουμε γιατί τα βιβλία είναι απαραίτητα στην ψυχή και στο μυαλό του ανθρώπου. Και πως μέσα από το διάβασμα των βιβλίων γεννιέται και η εσωτερική αναζήτηση της γραφής των δικών μας θέσεων και απόψεων.
Αρκετές είναι οι φορές που, μαθητές μου, μού εμπιστεύονται δικά τους γραπτά. Πάντοτε τα διαβάζω με ενδιαφέρον. Κι όταν τους επιβραβεύω για όσα γράφουν, βλέπω στα μάτια τους εκείνον τον ονειρικό θαυμασμό για αυτό που κατάφεραν, να αποτυπώσουν στο χαρτί δικές τους σκέψεις. Αυτά τα μαθητικά γραπτά, κατά καιρούς, τα δημοσιεύω εδώ στον Ενδότοπο, με την ετικέτα Μαθητικός Ενδότοπος. Α.Ι.Κ.
Γράφει η ΛΙΝΑ ΣΤΕΦΑΝΕΛΛΗ· μαθήτρια της Β΄ Λυκείου του Πρότυπου ΓΕ.Λ. Μυτλήνης του Πανεπιστημίου Αιγαίου
Είναι ευρέως γνωστό πως η κοινωνία μας εξελίσσεται και αλλάζει με ταχείς ρυθμούς εκσυγχρονισμού. Ειδικά στον τομέα της εκπαίδευσης και της επαγγελματικής ανέλιξης οι συνθήκες είναι απαιτητικότερες και αυστηρότερες. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, εμείς οι νέοι έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια σειρά ανησυχιών, ιδίως όσοι προετοιμαζόμαστε για τις Πανελλαδικές Εξετάσεις σε λίγα χρόνια. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν και άλλοι τομείς οι οποίοι σχετίζονται με το άγχος των νέων ανθρώπων.
Το άρθρο μου θα ήταν ελλιπές έως και ανούσιο εάν δεν ανέφερα την παρουσία των Πανελλαδικών Εξετάσεων στη ζωή του νέου. Ως μαθήτρια της Β΄ Λυκείου, μια ανάσα πριν αυτή τη δοκιμασία, θα κληθώ σε ένα χρόνο να αγωνιστώ και εγώ, μαζί με χιλιάδες συμμαθητές μου από όλη την Ελλάδα, για το όνειρο, για τη φοίτηση σε κάποιο Πανεπιστήμιο, σε κάποια Σχολή. Βέβαια, όπως είναι γνωστό, η επιλογή επαγγέλματος κάθε άλλο παρά εύκολη είναι. Απαιτείται μια σειρά μεγάλων βημάτων, επομένως και αποφάσεων ενός μαθητή Λυκείου. Η ανησυχία αποτυχίας ή και λάθος απόφασης θεωρώ πως κυριεύει τον νέο της Α΄ Λυκείου, ο οποίος πρέπει να αποφασίσει την κατεύθυνση μαθημάτων που θα τον εξειδικεύσει σε έναν συγκεκριμένο γνωστικό τομέα. Αυτή η επιλογή, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι πάντα εύκολη για όλους τους μαθητές. Ένα ώριμο παιδί θα αναρωτηθεί: μήπως παίρνω γρήγορες και αβάσιμες αποφάσεις; Άραγε, θα το μετανιώσω στο μέλλον που επέλεξα τη συγκεκριμένη κατεύθυνση;
Ακόμα ένας φόβος ενός νέου ανθρώπου είναι και η επαγγελματική του προκοπή. Όπως γίνεται αντιληπτό, όλες οι σκέψεις και οι ανησυχίες μας επηρεάζονται από το σχολικό περιβάλλον, εφόσον το κοντινό μας μέλλον στηρίζεται σε αυτό. Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσες φορές αναλογίστηκα τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν στη χώρα μας, για να σκεφτώ το «επάγγελμα των ονείρων μου». Αν και η επιλογή σχολής και εργασίας δεν θα έπρεπε να εξαρτάται από τον οικονομικό τομέα, αλλά από τη θέληση του καθένα, οι περισσότεροι νέοι σκέφτονται περισσότερο τον μισθό από το λειτούργημα, το εισόδημα και όχι τα όνειρα.
Και μόνο η ιδέα των Πανελλαδικών Εξετάσεων τρομοκρατεί. Ίσως να οφείλεται στη σωματική και ψυχική κόπωση, στην ενέργεια που πρέπει να καταθέσει ο υποψήφιος, προκειμένου να ελπίζει σε μία επιτυχία. Όλοι οι μαθητές γνωρίζουμε πόσο θα κοπιάσουμε, πόσο θα αγχωθούμε, πόσο θα αψηφήσουμε τον εαυτό μας και τις ανάγκες του, για να κατακτήσουμε το όνειρο. Θέλουμε να ζήσουμε τα πάντα στο έπακρο, θέλουμε με κάθε τρόπο να κάνουμε πραγματικότητα τα όνειρά μας που βρίσκονται τόσο κοντά, αλλά και τόσο μακριά. Επομένως, το άγχος και ο φόβος αποτυχίας βρίσκονται μέσα μας μήνες πριν μπούμε στην Γ΄ Λυκείου και κορυφώνονται λίγο πριν τις εξετάσεις. Ιδιαίτερα οι νέοι που επιθυμούν να ενταχθούν σε μια στρατιωτική σχολή, πρέπει να δώσουν ψυχή και ήθος στις αθλητικές και ψυχομετρικές δοκιμασίες, θέλουν να δείξουν τον καλύτερο εαυτό τους στην κοινωνία που επιθυμούν να υπηρετήσουν.
Συνοψίζοντας, δεν μπορώ να ξέρω ακόμα τι μου επιφυλάσσει η τελευταία μου χρονιά στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, όμως γνωρίζω πως ένας νέος του σήμερα έχει να αντιμετωπίσει πολλαπλές προκλήσεις, τόσο με την ύλη και τις εξετάσεις, όσο περισσότερο με τον ίδιο του τον εαυτό. Οι νέοι έχουμε όνειρα και θέληση να αγωνιστούμε, σε έναν δρόμο σκληρό και πολύπλευρο προς την επιτυχία, την επαγγελματική και, πάνω απ’ όλα, την προσωπική ωρίμαση και ολοκλήρωση.
ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: Μίλτης Παρασκευαΐδης
Για τις Πανελλαδικές Εξετάσεις ακόμα ένα πολύ καλό άρθρο εδώ: Πανελλαδικές Εξετάσεις: αγχωτικός κόσμος μέσα μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου