Οι αθεόφοβοι έγιναν «φιλάνθρωποι». Φευ!

Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Αμερικανοί και Ευρωπαίοι ενώ έχουν κατασφάξει τον κόσμο θέλουν να φανούν και φιλάνθρωποι. Το σκηνικό είναι ξεκάθαρο: στη Γάζα έγινε Γενοκτονία και τα ΜΜΕ στις ειδήσεις τους δείχνουν μόνο την επιστροφή των απαχθέντων από την Χαμάς Ισραηλινών· κι ο άθλιος πλανητάρχης Τραμπ ζητά τα ρέστα γιατί δεν του 'δωσαν το  Νόμπελ Ειρήνης. Το τραγικότερο όμως είναι το γκαλά με τους πλούσιους του κόσμου, που μοιράζουν τα εκατομμύριά τους για φιλανθρωπικούς σκοπούς, λένε οι αθεόφοβοι. Με τον «σκυλέ» Έλληνα τροβαδούρο Αργυρό να χορεύει τσιφτετέλι με την Κίμπερλι.

Αξίζει να αναρωτηθούμε: ποιοι, άραγε, τους πιστεύουν;

Η απειλή είναι μπροστά μας. Κάθε μέρα τη βλέπουμε. Και τι κάνουμε; «Βασικό μας αίτημα, υπήρξε πάντα κι είναι ο Ουρανός. Κι όχι μόνο o δικός μας, αλλά κι ολόκληρων λαών», καταπώς έλεγε ο Μάνος Χατζηδάκις στα Σχόλια του Τρίτου. «Μας αποκρύπτουν πως το φυσικό μας είναι να πετάμε».

Το γράφει κι ο Μίλτος Σαχτούρης, στο θαυμαστό ποίημά του «Το ψωμί»:

Ένα τεράστιο καρβέλι, μια πελώρια φρατζόλα ζεστό

ψωμί είχε πέσει στο δρόμο από τον ουρανό

ένα παιδί με πράσινο κοντό βρακάκι και με μαχαίρι

έκοβε και μοίραζε στον κόσμο γύρω

όμως και μια μικρή, ένας μικρός άσπρος άγγελος κι αυτή

μ’ ένα μαχαίρι έκοβε και μοίραζε

κομμάτια γνήσιο ουρανό

κι όλοι τώρα τρέχαν σ’ αυτή, λίγοι πηγαίναν στο ψωμί,

όλοι τρέχανε στο μικρόν άγγελο που μοίραζε ουρανό

Ας μη το κρύβουμε

διψάμε για ουρανό!

ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: Από το παλιό καλό περιοδικό Θεός & Θρησκεία, τχ. 7 (1999).