Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ι. ΑΚΑΛΑΜΑΤΑ
Από τη χρονιά που καταργήθηκε η αργία της γιορτής των Τριών Ιεραρχών οι εκπαιδευτικοί γκρινιάζουμε γιατί αυτή η κατάργηση έγινε νομοθετική πράξη. Γκρινιάζουμε όμως και γιατί με τα σημερινά δεδομένα την 30η Ιανουαρίου γίνονται μαθήματα. Οι Σύλλογοι Διδασκόντων/ουσών, λέει η σχετική εγκύκλιος, αποφασίζουν αν θα γίνει σχολικός εκκλησιασμός και αν θα αφιερωθούν κάποιες διδακτικές ώρες στη γιορτή. Πριν την κατάργηση, οι εκπαιδευτικοί που πήγαιναν στο σχολείο για να συνοδεύσουν μικρές ομάδες μαθητών στον εκκλησιασμό ήταν μόνο οι διευθυντές και οι θεολόγοι. Συνήθως οι ομάδες μαθητών ήταν οι σημαιοφόροι και οι παραστάτες. Οι άλλοι, εκπαιδευτικοί και μαθητές, απολάμβαναν την αργία τους. Ουδεμία σχέση με τη σχολική γιορτή.
Στη μέχρι σήμερα πορεία μου σε σχολεία έτυχε να ακούσω και ετούτο: κάποια χρονιά, σημαιοφόρος ρωτήθηκε γιατί στη γιορτή των Τριών Ιεραρχών δεν θα ερχόταν στο σχολείο για τον εκκλησιασμό. Η απάντηση ήταν πως είχε κανονίσει ιδιαίτερο φροντιστήριο, ώρα εννέα το πρωί!!!
Έχω τη γνώμη ότι ως εκπαιδευτικοί αρνούμαστε τον ρόλο μας, την παιδαγωγική αγάπη μας προς τους μαθητές και τη ουσιαστικό κύρος μας έναντι του σχολείου. Ας το σκεφτούμε: η γιορτή των Τριών Ιεραρχών, κάποια στιγμή, πιστοί και άπιστοι, θρησκευόμενοι και άθεοι, οφείλουμε να καταλάβουμε, ότι δεν είναι μόνο μια γιορτή που μόνο η Εκκλησία τη γιορτάζει. Είναι και για τις επιστήμες, τις τέχνες και τα γράμματα.
Οι εικόνες προέρχονται από χαρτώο κώδικα του 15ου αιώνα που φυλάσσετε στην Ιστορική Βιβλιοθήκη του πάλαι ποτέ Γυμνασίου Μυτιλήνης, νυν Πρότυπο ΓΕ.Λ. Μυτιλήνης του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου