«[…] Το δύσκολο δεν είναι η τεχνολογία ή να θησαυρίζεις γνώσεις, αλλά να θησαυρίζεις την υπερβάλλουσαν της γνώσεως αγάπη του Χριστού. Το δύσκολο δεν είναι ο νους ή όσα φαίνονται δύσκολα -όπως το θεμιτό, άλλωστε φιλοσοφούμενo του L. Wittgenstein να ψάξουμε να βρούμε αν το νόημα (νους) του κόσμου βρίσκεται μέσα ή έξω από τον κόσμο (Tractatus Logiso-philosophicus 6. 41)- το δύσκολο δεν είναι ο νους, αλλά η ειρήνη του Θεού του Θεού η υπερέχουσα πάντα νουν. Αυτά (η αγάπη του Χριστού και η ειρήνη του Θεού), όσα αναγνωρίζομε στα μικρά παιδιά του Ευαγγελίου, είναι τα πραγματικά δύσκολα· όσα φαίνονται εύκολα, όσα εμείς λέμε πως είναι για μικρά παιδιά και όσα ποτέ δεν κατορθώνομε. Αυτά είναι τα πραγματικά δύσκολα και όχι ο L. Wittgenstein (o altra cosa) και τα όσα εμείς λογαριάζομε για δύσκολα […].
ΖΗΣΙΜΟΣ ΛΟΡΕΝΤΖΑΤΟΣ. (2000). Collectanea. Αθήνα: Δόμος, σ. 493 [862].
«Λέμε για το Χριστό στην προσευχή μας (α) σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και λέμε για το Πνεύμα (β) Και εις το Πνεύμα το Άγιον … το εκ του Πατρός εκπορευόμενον -σωστά- όχι το εκ του Πατρός και του Υιού (Filioque), αφού πρωτύτερα στο (α) το Πνεύμα και η Μαρία σάρκωσαν τον Υιό. Minutie».
ΖΗΣΙΜΟΣ ΛΟΡΕΝΤΖΑΤΟΣ. (2000). Collectanea. Αθήνα: Δόμος, σ. 522 [909].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου