Καλή σχολική χρονιά. Αν και δεν τη βλέπω, ωστόσο ελπίζω

Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Στο ΥΠΑΙΘΑ μας δουλεύουν «ψιλό γαζί». Από το νέο σχολικό έτος εισάγονται, λένε, αλλαγές. Τις διατυμπανίζουν λες και θα γίνει η… ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ!!! Και σαν μην έφτανε η προπαγάνδα τους, προϊστάμενοι διευθύνσεων εκπαίδευσης και σχολικοί σύμβουλοι, ετοιμάζονται, λένε και αυτοί, για τις επιμορφώσεις που θα κάνουν, διαδικτυακώς -η Webex ζει και βασιλεύει!!!- σε όλους τους εκπαιδευτικούς. Kαι με τι θεματολογία θα γίνουν αυτές οι «επιμορφώσεις»!!! Είναι να γελάει και ταυτόχρονα να κλαίει κανείς. Κατά πως έλεγε σε δύο στίχους του ο Μανώλης Ρασούλης, στο ωραίο τραγούδι που τραγουδούσε ο αλησμόνητος Νίκου Παπάζογλου: «Όλο ίδια και τα ίδια, / του μυαλού σου ροκανίδια». Μα, για όνομα του Θεού. Αυτό είναι το σχολείο που ονειρεύονται;

Ετούτες τις μέρες διαβάζω το λογοτέχνημα – αστυνομικό μυθιστόρημα του Πέτρου Μάρκαρη. Μόλις κυκλοφόρησε: Η βία της αποτυχίας Δύο δολοφονίες, η πρώτη ενός πανεπιστημιακού καθηγητή της ΑΣΟΕ (ονόματι Θεμιστοκλής Ροδάκης), που διδάσκει Μαθηματικά για Οικονομολόγους, και η δεύτερη ενός γραμματέα της μέσης εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας, στον οποίο ανατέθηκαν αλλαγές που αφορούσαν μαθήματα στο Λύκειο, με καυστικό τρόπο φέρνουν στο προσκήνιο όλα τα στρεβλά κι ανάποδα που συμβαίνουν για πάνω από τρεις δεκαετίες στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Αντιγράφω τρεις ανακοινώσεις των υποτιθέμενων δολοφόνων των δύο παραπάνω προσώπων του βιβλίου. Ο δεύτερος μάλιστα (ονόματι Στέφανος Ρόκκος) άδικα δολοφονήθηκε, αφού ήταν αντίθετος με τις αλλαγές· τις φορτώθηκε όμως σαν καλός «πολλαπλασιαστής» που ήταν. Ο κύριος ήρωας του βιβλίου, ο γνωστός διευθυντής Ασφάλειας Αττικής Κώστας Χαρίτος, στις καλύτερες, νομίζω, υποθέσεις του. Η λογοτεχνική μαστοριά του Πέτρου Μάρκαρη, ομολογουμένως, καθηλώνει τον αναγνώστη. Και, βέβαια, έχει πολλούς αποδέκτες. Όχι μόνο φίλους της λογοτεχνίας, αλλά και όλους εμάς που, ζούμε, αναπνέουμε και διδάσκουμε μαθητές και φοιτητές.

Ανακοίνωση 1η:

«Ποιος ενδιαφέρεται σήμερα για τη φιλοσοφία, τα γράμματα ή την ποίηση; Τα πάντα είναι στραμμένα γύρω από την τεχνολογία και τα μαθηματικά που απαιτεί η Οικονομία. Οι σημερινές βιβλιοθήκες βρίσκονται στο κινητό και το Google. Δεν θα αφήσουμε να μετατραπούν τα βιβλία των ανθρωπιστικών επιστημών σε αντίκες ούτε οι βιβλιοθήκες σε μουσεία. Πρέπει να σταματήσουμε αυτούς που καταργούν τη σοφία και βάζουν στη θέσης της το Google. Θα φέρουν καταστροφή. Εμείς κάναμε την αρχή» (σ. 52).

Ανακοίνωση 2η:

«Όσοι σπούδασαν φιλοσοφία, ξέρουν τη ρήση του Καρτέσιου “σκέπτομαι, άρα υπάρχω”. Στην Ελλάδα ανατρέψαμε αυτή τη ρήση και λέμε: “έχω καρέκλα, άρα υπάρχω”. Ο Στέφανος Ρόκκος ανήκε σ’ αυτούς που είχαν καρέκλα. Και αποφάσισε να αναμορφώσει τις σπουδές του λυκείου, ώστε να ανοίγουν στους μαθητές δρόμο για τις καρέκλες σε επιχειρήσεις και σε οργανισμούς. Η σκέψη δεν έχει σημασία, η καρέκλα μετράει. Θα παλέψουμε, όποιο και αν είναι το κόστος για εμάς» (σ. 97).

Ανακοίνωση 3η:

«Εμείς οι Έλληνες μάθαμε μια πικρή αλήθεια: κάθε αλλαγή φέρνει τα χειρότερα. Γι’ αυτό η πρώτη αντίδρασή μας σε κάθε καινούργιο νόμο είναι ο πανικός. Και γι’ αυτό στην Ελλάδα ισχύει πάντα το “κάθε πέρυσι και καλύτερα”. Οι μεταρρυθμίσεις στην παιδεία είναι το πιο τρανταχτό παράδειγμα. Τώρα, σχετικά με τους δολοφόνους, θα συνιστούσα στην αστυνομία να ψάξει ανάμεσα σε μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που πηγαίνουν στα σχολεία για να ασκηθούν στη γνώση και ασκούνται στο μπούλινγκ. Δεν αποκλείεται, κάποιοι απ’ αυτούς να πέρασαν, με την είσοδό τους στα πανεπιστήμια, από την άσκηση του μπούλινγκ στην εφαρμογή και στην πράξη» (σσ. 110-111).

Το βιβλίο του Μάρκαρη, πίσω από τους φόνους και πίσω από τη λογοτεχνική περιγραφή της εσκεμένης, από το εκάστοτε Υπουργείο Παιδείας, υποβάθμισης των ανθρωπιστικών σπουδών, κάνει λόγο και για τη βία στα σχολεία. Ευχής έργο θα ήταν σε μια επιμόρφωση εκπαιδευτικών, βιβλία όπως του Μάρκαρη, να ήταν το κύριο θέμα της. Αλλά το σημερινό σχολείο και οι ιθύνοντες που το εποπτεύουν και το αξιολογούν, ενδιαφέρονται μόνο για επιφανειακά ζητήματα τα οποία σχετίζονται με τη λειτουργία του (απουσίες, ποινολόγια, κινητά τηλέφωνα, καταργήσεις σχολικών μονάδων, συγχωνεύσεις τμημάτων και πάει λέγοντας).

Καλή σχολική χρονιά. Αν και δεν τη βλέπω, ωστόσο ελπίζω.

Γεράσιμος Στέρης, Ελληνικό νησί. ΠΗΓΗ: paletaart – Χρώμα & Φως