Για την απελευθέρωση της Λέσβου από τον Οθωμανικό ζυγό (8η Νοεμβρίου 1912)

ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΚΙΣΤΟΣ (1972). «Αναμνήσεις», στο: Αιολικά Γράμματα. 11/25.

Κώστας Παπαχαραλάμπους – Μάκιστος (Αγία Παρασκευή Λέσβου 1895 – Αθήνα 1984). Από τις πιο λαμπρές μορφές της Λεσβιακής Λογοτεχνίας. Φωτισμένος παιδαγωγός που έκανε πράξη τις πρωτοποριακές ιδέες της Νέας Αγωγής. Μερικά δείγματα των λογοτεχνημάτων του, κατ’ έτος που εκδόθηκαν: η νουβέλα Σίφουνας (1949), το μυθιστόρημα Στρατήγαρος (1953), η συλλογή διηγημάτων Ο Τάραχος (1957) και το μυθιστόρημα Οι Ταματάρηδες (1971). Βλ. ΚΩΣΤΑΣ ΜΙΣΣΙΟΣ. (2008). Και άλλοι Μυτιληνιοί λόγιοι και λογοτέχνες, τ. 13ος. Αθήνα: Πιττακός, σσ. 145-155.

Εμμανουήλ Δαυίδ (Ερεσός 1860 – Αθήνα 1943). Ο σοφός Γυμνασιάρχης του πάλαι ποτέ Γυμνασίου Μυτιλήνης. Κλασικός φιλόλογος και συγγραφέας, ο τελευταίος κορυφαίος ΔΑΣΚΑΛΟΣ της Οθωμανικής περιόδους της Λέσβου, με αξιολογότατο συγγραφικό έργο: Hermeneumata Vaticana, Λιψία 1894, Το θρησκευτικό αίσθημα παρά τοις αρχαίοις Έλλησι, Αθήναι 1899, Ανέκδοτοι επιγραφαί Λέσβου, Μυτιλήνη 1913. Ως συνεργάτης της Ακαδημίας Αθηνών, σε κείμενο, μετάφραση και ερμηνεία εξέδωσε το έργο του Πλουτάρχου Των Επτά Σοφών Συμπόσιον, Αθήναι 1938 και Θεφράστου Χαρακτήραι, Αθήναι 1940. Βλ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ. (1956). «Εμμανουήλ Δαυίδ», στο: Λεσβιακόν Ημερολόγιον. Μυτιλήνη, σσ. 246-248.