Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑ
ΠΗΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: LiFO
Στην έκθεση φωτογραφίας Οι «ΓΗΝΑΙΚΕΣ» της Μαρίνας Σταμάτη μάς ανοίγουν παράθυρο στον κόσμο, σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, το πρότυπο της Ελληνίδας Γυναίκας ήταν μία φωτογραφία τρανσέξουαλ σε παρέλαση pride. Περπάτησα στην πλατεία Σαπφούς στη Μυτιλήνη, κι ανάμεσα σε πολλά πλακάτ, κεντρική θέση είχε η παραπάνω έκθεση. Γνωστοί μου που, πράγματι, θαύμαζαν τις φωτογραφίες γυναικών της αφρικανικής ηπείρου, αναρωτήθηκαν γιατί η φωτογράφος κοτσάρισε σε μια τέτοια έκθεση και τη φωτογραφία μιάς ελληνίδας «γυναίκας». Στην ερώτηση γιατί σε μια τόσο ωραία έκθεση ανάδειξης της κουλτούρας κάποιων λαών για τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία, η φωτογράφος είχε την απαίτηση οι επισκέπτες να γνωρίζουν ότι η συγκεκριμένη φωτογραφία απεικόνιζε ένα φυλομεταβατικό άτομο (τρανσέξουαλ), με την απαίτηση ότι η Ελλάδα είναι πια ανοικτή στη συμπερίληψη.
Εδώ, εν τάχει, να επισημάνω το εξής: η συζήτηση γύρω από τόσο σημαντικές παραμέτρους για το πώς, σ’ αυτή τη μετανεωτερική εποχή που ζούμε, την εποχή του ματανθρώπου, ως προς το ζήτημα της σεξουαλικότητάς τους θα ορίζονται τα δύο φύλα, δεν μπορεί να είναι μια συζήτηση μεταξύ άσπρου και μαύρου, το αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς. Εκείνο που χρειάζεται είναι νηφάλιος διάλογος. Ωστόσο, η με χαρακτηριστικά φανατισμού επιβολή νέων προτύπων που αφορούν μόνο τη σεξουαλικότητα, και η μετατροπή του ανθρώπινου προσώπου σε «κοινωνική αρχή», η θεώρηση μιας κοινωνίας με τη «λογική» «είσαι ό,τι δηλώνεις», οδηγεί στη διάλυση της ισορροπίας μεταξύ του ιδιωτικού και του δημόσιου. Κι επειδή η τάση από ετούτη την «πλανητική κυριαρχία», να κάνουμε την ανθρώπινη φύση «εργαλείο» και «τεχνούργημα», για το πώς δηλαδή θα ορίζεται η ανθρώπινη φύση και η σεξουαλικότητά της στις επόμενες δεκαετίες του 21ου αιώνα, ήδη έχει επιφέρει τη μοναξιά του ανθρώπου. «Η τυραννία της οικειότητας», στον «δημόσιο και ιδιωτικό χώρο στον δυτικό πολιτισμό»[*], όπως την καταγράφει ο Ρίτσαρντ Σέννετ, ένας από τους πιο ευρηματικούς κοινωνιολόγους και στοχαστές της εποχής μας, είναι μια εξόχως προβληματική πραγματικότητα που, σιγά σιγά, μεταλαμπαδεύεται στις επερχόμενες γενιές.
Εν κατακλείδι, δεν επιθυμώ να μειώσω την έμπενευση και τη δημιουργικότητα της φωτογράφου. Όμως, έχω τη αίσθηση ότι την έκθεσή της βαραίνει ένα ατόπημα, πολιτισμικό στη βάση του. Δείχνει να υπηρετεί σκοπούς της woke κουλτούρας, η οποία σήμερα έχει μεγάλη πέραση στον δυτικό πολιτισμό. Και την ελληνική κοινωνία σήμερα, που κακά τα ψέματα μετέχει στον δυτικό πολιτισμό, δεν είναι δυνατόν να την απασχολεί μόνο κάθε ιδιαιτερότητα ως προς τον σεξουαλικό προσανατολισμό των δύο φύλων. Απεναντίας, οφείλει να την απασχολεί η Ελληνίδα γυναίκα πολίτις του ευρωπαϊκού κόσμου και πολιτισμού.
[*] Richard Sennett. (1999). Η τυραννία της οικειότητας. O δημόσιος και ιδιωτικός χώρος στον δυτικό πολιτισμό, μτφρ. Γεώργιος Μερτίκας, επιμέλεια Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος. Αθήνα: Νεφέλη· λαμπρό έργο, με εξαιρετική τεκμηρίωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου