Τα σχολεία άνοιξαν. Μάθημα 9ο (προτελευταίο)

Επιμέλεια ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Για τον παιδαγωγό και τον παιδαγωγούμενο, τον δάσκαλο – καθηγητή και μαθητή, η σχέση τους είναι αμφίδρομη. Στις πολλές δραστηριότητες που αναπτύσσονται μεταξύ τους, μία από αυτές είναι και η μάθηση. Η λέξη παράγεται από το ρήμα μορφώνω, που σημαίνει δίνω μορφή, διαπλάθω. Ο εκ Λέσβου παιδαγωγός Παναγιώτης Δ. Ξωχέλλης, στο πάντα επίκαιρο βιβλίο του Θεμελιώδη Προβλήματα της Παιδαγωγικής Επιστήμης. Εισαγωγή στην Παιδαγωγική, ως μάθηση ορίζει «την προσπάθεια παιδιού και εφήβου για απόκτηση εμπειριών ή τύπων συμπεριφοράς, για να αναπτύξουν με αυτοτέλεια τις απαιτήσεις του κοινωνικοπολιτιστικού περιβάλλοντός τους», (εκδ. Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη ³1983, σ. 13). 

Ως βασικός όρος της Παιδαγωγικής Επιστήμης, η μάθηση δεν είναι μόνο οι γνώσεις που αποκτά ο μαθητής. Είναι και η εσωτερική διάπλαση και καλλιέργειά του. Οι δύο μορφές μάθησης, η ετερόφωτη και η αυτόφωτη, στις οποίες ο Ευάγγελος Π. Παπανούστος αφιερώνει το δοκίμιό του με τίτλο «Η μάθηση», έχω την ταπεινή γνώμη ότι για κάθε εκπαιδευτικό έχουν μεγάλη σημασία. Κι όχι μόνο για τον εκπαιδευτικό, αλλά και για κάθε μαθητή και για κάθε γονέα. Το παρακάτω απόσπασμα είναι ο επίλογος του δοκιμίου που παραπάνω ανέφερα. Ευχή κάνω: να μας συντροφεύει κάθε λεπτό, τουλάχιστον μέσα στη σχολική τάξη. Δασκάλους - καθηγητές και μαθητές.

Ε. Π. ΠΑΠΑΝΟΥΤΣΟΣ. (²1984). «Η μάθηση», στο: Πρακτική Φιλοσοφία. Αθήνα: Δωδώνη, σσ. 62-63.