Πολεμικοί καλικάντζαροι!!!

 

ΠΗΓΗ: The Smiths

O «Άταφος Νεκρός» εξακολουθεί να παραμένει νεκρός και άταφος

Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Εδώ και δύο αιώνες, από τότε που γίναμε κρατίδιο και έχουμε οργανωμένο εκπαιδευτικό σύστημα, οι κυβερνώντες κάθε κομματικής ιδεολογίας, ενώ προσπαθούν κουτσά - στραβά να βρουν σταθερό βηματισμό, νομοθετώντας και κάνοντας εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, ο «Άταφος Νεκρός» όπως έλεγε κι ο Δημήτρης Γληνός που, άλλος, δεν είναι από το εκπαιδευτικό μας σύστημα, εξακολουθεί να παραμένει νεκρός και άταφος. Αναρωτιέμαι πως μέσα σ’ ένα τόπο όπως είναι η πατρίδα μας, με πλουσιότατη εκπαιδευτική παράδοση, χαμένη μέσα στους αιώνες της μακρόχρονης ιστορίας, η μεταρρύθμιση ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί. Όσοι μελετούμε τα της ελληνικής παιδείας ζητήματα, είναι σίγουρο ότι θα ‘χουμε διαβάσει το κλασικό δίτομο έργο του Αλέξη Δημαρά: Η μεταρρύθμιση που δεν έγινε. Διαβάζοντάς το και συχνά ξεφυλλίζοντάς το, θεωρώ σκόπιμο, στη συζήτηση για τα εκπαιδευτικά μας πράγματα, να σταθούμε έστω και για λίγο σ' ένα ψήλωμα, κι απ’ αυτό ως παρατηρητές κι όχι ως διδάσκοντες να στοχαστούμε τι τέλος πάντων γίνεται στην εκπαίδευσή μας, στην ολότητά της, γιατί «ή ο γιαλός είναι στραβός ή στραβά αρμενίζουμε;» Γιατί οι σκοποί, τα προγράμματα, οι μέθοδοι, τα βιβλία, ολάκερο δηλαδή το περιβάλλον της εκπαίδευσή μας είναι χαμένο και θαλασσοδαρμένο στο πέλαγος;

Γιάννης Χριστοφόρου. Μαύρη φιγούρα σε μπλε φόντο. ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: eikastikon

«ΕΝ ΕΙΡΗΝΗ ΠΡΟΕΛΘΩΜΕΝ»: Η αποστολή της Εκκλησίας για καταλλαγή

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Την Πέμπτη 21 Νοεμβρίου, 8 μ.μ. ώρα Ελλάδας, θα πραγματοποιηθεί η επόμενη εκδήλωση του κύκλου «Η λειτουργία μετά τη λειτουργία», που θα είναι μια στρογγυλή τράπεζα με τίτλο «"Εν ειρήνη προέλθωμεν": Η αποστολή της Εκκλησίας για καταλλαγή». Συμμετέχουν ως ομιλητές ο καθηγητής Constantin Sigov και ο Δρ. Georges el-Hage. Είναι η δεύτερη εκδήλωση της σειράς, η οποία διοργανώνεται από την Ιερά Μητρόπολη Γαλλίας και το Βικαριάτο των Γαλλόφωνων Ενοριών (Vicariate Sainte Marie de Paris et Saint Alexis d'Ugine, Οικουμενικό Πατριαρχείο), σε συνεργασία με την Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου. Η εκδήλωση θα είναι προσβάσιμη διαδικτυακά είτε μέσω του Zoom (στη διεύθυνση https://us02web.zoom.us/j/88550815627, με δωρεάν εγγραφή στη διεύθυνση https://vicariatorthodoxe.fr/inscription-catechese/) είτε μέσω του καναλιού YouTube του Βικαριάτου, στη διεύθυνση https://www.youtube.com/c/lalettreduvicariat. Η εκδήλωση, η οποία είχε προγραμματιστεί για τον περασμένο Μάιο και τελικά αναβλήθηκε, θα γίνει στα γαλλικά.

Η σύγκρουση στην Ουκρανία εκ φύσεως καθιστά ζήτημα ύψιστης σημασίας τον πόλεμο και την αποστολή της Εκκλησίας. Ο πόλεμος ο οποίος που ξεκίνησε με συστηματικά ψεύδη, με τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, έχει μια πνευματική διάσταση χωρίς προηγούμενο στην πρόσφατη ιστορία. Σήμερα, χρειαζόμαστε μια ευρεία συμμαχία όλων εκείνων που εργάζονται για να πουν την αλήθεια, με στόχο να υπάρξει ένας χώρος όπου η αλήθεια και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια να γίνεται σεβαστές. Είναι καθήκον κάθε πιστού να πει ξεκάθαρα ότι η εργαλειοποίηση του Χριστιανισμού που πραγματοποιήθηκε από τον Πούτιν είναι μια αίρεση, μια ριζική διαστρέβλωση και μια προσέγγιση εντελώς κυνική. Είναι καθήκον των χριστιανών στην Ευρώπη να μιλήσουν εναντίον αυτής της χειραγώγησης της πνευματικότητας και της διαστρέβλωσης του ευαγγελικού λόγου, να υπενθυμίσουν τις Δέκα Εντολές –την απαγόρευση του φόνου, της κλοπής και του ψέματος– και τους Ψαλμούς υπέρ της δικαιοσύνης.

Ο Κονσταντίν Σιγκώφ είναι καθηγητής φιλοσοφίας και διευθυντής του Ευρωπαϊκού Ερευνητικού Κέντρου Ανθρωπιστικών Επιστημών στο Εθνικό Πανεπιστήμιο «Ακαδημία Μογίλα» του Κιέβου και επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Aix-Marseille. Διετέλεσε Αναπληρωτής Διευθυντής στη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών, μέλος της συντακτικής ομάδας του European Vocabulary of Philosophies και βραβευμένος από το πρόγραμμα PAUSE στο Πανεπιστήμιο Paris 8 το 2023-2024. Ίδρυσε στο Κίεβο τον εκδοτικό οίκο «Ντουχ ι λίτερα» [Πνεύμα και γράμματα], ο οποίος δημοσιεύει μεταφράσεις γαλλικών έργων φιλοσοφίας και ανθρωπιστικών επιστημών στα ουκρανικά. Σημαντική πνευματική προσωπικότητα στην αντίσταση κατά της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, έχει εκδώσει τέσσερα βιβλία στη Γαλλία και διεθνώς σχετικά με το θέμα, μεταξύ των οποίων το 2023 «The Courage of Ukraine» [Το θάρρος της Ουκρανίας] (Éditions du Cerf) και «Philosopher sous les bombes: Avec l’Ukraine en résistance» [Φιλοσοφώντας κάτω από τις βόμβες: Η αντίσταση στην Ουκρανία] (PUF).

Ο Δρ. Ζωρζ ελ-Χατζ γεννήθηκε στη Βηρυτό και εργάστηκε στα χρηματοοικονομικά και τις τράπεζες πριν στραφεί στη θεολογία και την ιστορία. Σπούδασε θεολογία στο Ινστιτούτο του αγίου Σεργίου, στο Καθολικό Πανεπιστήμιο του Παρισιού και στη Σχολή Loyola (Ιησουιτικό ινστιτούτο), καθώς και ιστορία στη Σορβόννη-Παρίσι. Διδάσκει Πατερική, Ορθόδοξη ιεραποστολή και ιστορία του Οικουμενικού Κινήματος στο Καθολικό Ινστιτούτο του Παρισιού. Σήμερα είναι Πρόεδρος του «Συνδέσμου», της παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ορθόδοξων Νεολαιών.

ΠΗΓΗ: Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου

Το ΠΑΤΡΙΣ - ΘΡΗΣΚΕΙΑ - ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ως ιδεολογηματικό καταφύγιο

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ των ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ. Δευτέρα, 18 Νοεμβρίου 2024.

Το τρίπτυχο είναι ειδωλολατρικό -όπως το θαμπωμένο βλέμμα του κάθε ειδωλολάτρη- καθότι εθνοκάπηλα υποκριτικό και απύθμενα κομφορμιστικό και φανατικό ενώ δεν έχει καμία σχέση με την ελεύθερη αγάπη του χριστιανισμού και, επιπλέον, ο εθνικισμός είναι ο εχθρός του έθνους, η θρησκεία ο εχθρός της εκκλησιαστικής Ορθοδοξίας και η «χρυσή οικογενειούλα», ως ναρκισσιστική και αυτοαναφορική, ο εχθρός της ευχαριστιακής χριστιανικής κοινότητας στην οποία υπερβαίνονται οι δεσμοί αίματος και γης εν ονόματι της πνευματικότητας και της αισθαντικότητας και της ανθρώπινης αδελφοσύνης.

Το αθεολόγητο και μανιώδες αυτό τρίπτυχο έχει ασφαλώς το ανάλογό του στο υποκριτικό τρίπτυχο «άλλα σκέφτομαι, άλλα λέω και άλλα κάνω» ενώ δεν έχει καμία σχέση με το όντως θρησκευτικό «καλές σκέψεις, καλά λόγια, καλές πράξεις». Ας υπενθυμίσουμε ότι, θεολογικά, ειδωλολατρία είναι κυρίως η εσωτερική και εγωκεντρική συσπείρωση του ανθρώπου στον εαυτό του, μόνο και μόνο γιατί φοβάται μήπως διαλυθεί το είδωλο της ύπαρξής του που καθρεφτίζεται στο μηδέν, αντί της πορείας δημιουργικής τελείωσης καθ’ ομοίωσιν Θεού (Νίκος Ματσούκας).

Κοινωνιοψυχολογικά, για τον Έριχ Φρομ, «το κοινό σε όλα τα παρακάτω φαινόμενα -τη λατρεία των ειδώλων, την ειδωλολατρική λατρεία του θεού, την ειδωλολατρική αγάπη για ένα πρόσωπο, τη λατρεία του πολιτικού ηγέτη ή του κράτους και την ειδωλολατρική λατρεία των εξωτερικεύσεων των παράλογων παθών- είναι το προτσές της αλλοτρίωσης. Είναι το γεγονός ότι ο άνθρωπος δεν αισθάνεται τον εαυτό του ως τον ενεργό φορέα των δυνάμεών του, αλλά σαν ένα αδύναμο “πράγμα” που εξαρτάται από εξωτερικές δυνάμεις στις οποίες έχει προβάλει τη ζωική του ουσία», δηλαδή, θα προσθέταμε, το πράγμα-εθνικιστής και εθνοκάπηλος εξαρτάται από την εξωτερική δύναμη ΠΑΤΡΙΣ, το πράγμα-θρησκόληπτος υποκριτής από την εξωτερική δύναμη ΘΡΗΣΚΕΙΑ, το πράγμα-νοικοκυραίος από την εξωτερική δύναμη ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ενώ η όντως ζωική ουσία είναι ο πηγαίος και φιλειρηνικός πατριωτισμός, η ευχαριστιακή-κοινοτική σχεσιακότητα, η οικουμενική οικογένεια (π.χ. μέσα από τα δικά του παιδιά να αγαπά κανείς τα παιδιά όλου του κόσμου), δηλαδή έχουμε τελικά πλήρη διαβολική και αλλοτριωτική αντιστροφή της γλυκιάς πραγματικότητας. Το τρίπτυχο λειτουργεί ως σωσίβιο για να μην πνιγούν οι ανασφαλείς μέσα στη θάλασσα της κατασκευασμένης αβεβαιότητας και του τεχνητού φόβου αντί να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους.

Ο χριστιανός είναι ένας χωροχρονικός ταξιδιώτης που με ελεύθερη αγάπη σχετίζεται με τον εαυτό του, την πατρίδα του -με τη φυσική προς αυτήν αγάπη-, το σύμπαν ολόκληρο και το κάθε Αλλο ακομπλεξάριστα και όχι απολυτοποιημένα εθνικιστικά και έμμονα ειδωλολατρικά, αλλά μέσα στην εμπιστοσύνη ενός δημοκρατικά διαθρησκειακού και διαπολιτισμικού διαλόγου. Οι ναζιστο-φασιστικές κραυγές με τα ψευδοσυναισθηματικά παραληρήματα και το φαιδρό νταηλίκι, που πληθαίνουν στον δημόσιο χώρο, όπως και οι υποκριτικοί ψευδοαγγελισμοί των χριστιανιζόντων αντιμετωπίζονται με τα διαυγή δημοκρατικά έλλογα αισθήματα ενώ το κράτος-έθνος τους και τα οικονομικά συμφέροντα των μεγαλοεπιτήδειων κάθε λογής συμπλέουν.

Οι ναζοφασίστες και οι ψευτοδημοκράτες είναι οι δύο όψεις του ίδιου κάλπικου νομίσματος που λέγεται ανελευθερία και κουτάλα της εξουσίας με την αγαστή συνεργασία του Ιερατείου. Υπόκοσμος - κατά τον πάντα ζωντανό Καραϊβάζ. Ας ξανακούσουμε τα κλασικά τραγούδια των Ο.Ρ.Α. όπως το «Αϊντε» ή το «Εντάξει»… Ενας άνθρωπος που στην καθημερινή ζωή δεν είναι τίποτε άλλο από ένα εμπόρευμα που παράγει εμπορεύματα και μέρος ενός μηχανισμού που παράγει αξία, εύκολα μπορεί να γίνει μέρος ενός μηχανισμού που βλέπει εχθρό τον άλλον άνθρωπο ή το άλλο έθνος (Πρένταγκ Βρανίτσκι). Και κάνα «ουαί» είναι απαραίτητο, ας αγανακτήσουμε επιτέλους, οργή, όχι μίσος, και ταυτόχρονα να ξαναβρούμε το πολιτικό νόημα της αγάπης… Οι ΕΑΜικοί παπάδες και μητροπολίτες θα ’ναι αρωγοί…

Όπως και ένας παπα-Σπύρος Ζαφείρης του ΕΔΕΣ, ηρωικός μαχητής στον Γοργοπόταμο. Όπως και κάθε σκεπτόμενος και αισθανόμενος και πράττων αντισυστημικός δημοκράτης πολίτης ανεξαρτήτως πολιτικής ταμπέλας ενώ οι φασίστες πάντα είναι τα τσιράκια των αφεντικών και πολλοί «αντιεξουσιαστές» τα τσιράκια του εαυτού τους.

Ο Χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία αλλά ένα πελώριο Κίνημα Ζωής κατά τον αιώνιο παπα-Γιώργη Πυρουνάκη. Η μετάνοια είναι αναμοχλευτική δύναμη για κάθαρση αισθημάτων, διάνοιας και βούλησης, είναι η αυθεντική χρήση της ελευθερίας που αναδημιουργεί τις προϋποθέσεις για νέα ζωή κατά τον πάντα ζωντανό Νίκο Νησιώτη. Η μετάνοια είναι πάντοτε μια κρίση, δηλαδή μια στάθμιση των πραγμάτων, μια εκτίμηση των καταστάσεων, με άλλες λέξεις μια ενέργεια λογική κατά τον Γεώργιο Φλωρόφσκυ. Τι σχέση έχουν τα παραπάνω με τους μάγους των παραεκκλησιαστικών οργανώσεων-σεκτών και τους θρησκόληπτους υπηκόους του ολοκληρωτικού γεροντισμού κ.λπ.;

Περίπατος στον Καστανιώνα της Αγιάσου

Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Η Αγιάσος είναι ένας ιδιαίτερος τόπος, τόσο σε ανθρωπολογικό όσο και σε περιβαλλοντικό πεδίο. Με περίπατο στον καστανιώνα της, ένας εθνογράφος ή κοινωνικός ανθρωπολόγος άνετα θα μπορούσε να τον αντιπαραβάλλει με τόπους ξένους και μακρινούς. Οι Αγιασιώτες είναι σαν τους ιθαγενείς, παθιασμένοι με την πατρίδα τους και προσκολλημένοι στο χώμα που περπατούν. Θυμίζουν όσα γράφει ο Κλωντ Λεβί Στρως στην Άγρια Σκέψη:

«Τα βουνά, τα ρυάκια, οι πηγές και οι βάλτοι δεν αντιπροσωπεύουν γι’ αυτόν [τον ιθαγενή] απλώς ωραίες ή αξιοπρόσεκτες απόψεις του τοπίου. Καθετί από αυτά αποτελεί έργο ενός από τους προγόνους από τους οποίους κατάγεται. Στο τοπίο που τον περιβάλλει διαβάζει την ιστορία των ηρωικών πράξεων και των κατορθωμάτων των αθάνατων όντων που λατρεύει: όντων που για μια σύντομη στιγμή μπορούν ακόμη να πάρουν ανθρώπινη μορφή· όντων πολλά από τα οποία του είναι γνωστά από άμεση εμπειρία ως πατέρες, παππούδες, αδελφοί, μητέρες και αδελφές. Ολόκληρος ο τόπος είναι γι’ αυτόν ένα παλιό αλλά πάντοτε ζωντανό γενεαλογικό δέντρο. Κάθε ιθαγενής αντιλαμβάνεται την ιστορία του τοτεμικού προγόνου του σαν μία σχέση των δικών του πράξεων, στην αρχή του χρόνου και στην αυγή της ίδιας της ζωής, όταν ο κόσμος, έτσι όπως τον ξέρουμε σήμερα, ήταν ακόμα σε χέρια παντοδύναμα που τον έπλαθαν και του έδιναν μορφή». CLAUDE LEVI – STAUSS. (1977). Άγρια Σκέψη, εισαγωγή – σχόλια Άλκη Κυριακίδου – Νέστορος, μτφρ. Εύα Καλπουρτζή, Αθήνα: Εκδόσεις Παπαζήση, σ. 345.

Γ. Κοντογιώργης, Το φαινόμενο «Τραμπ»

ΠΗΓΗ: Cosmosystème - Cosmosystem - Κοσμοσύστημα

17 Νοεμβρίου 1913: ενώ οδεύεις στο θάνατο, ενώ ο θάνατος σε ζώνει...

Εχθές, στη γιορτή – μνημόσυνο για το Πολυτεχνείο, στο σχολείο μου, ο προσκεκλημένος ομιλητής κ. Απόστολος Κομνηνάκας, πρωτοετής το 1973 φοιτητής της Νομικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αφηγήθηκε την ιστορία φοιτητή που, κατά την έξοδο των φοιτητών, μετά την εισβολή του τανκς στο χώρο του Πολυτεχνείου, άνοιξε το πουκάμισο και στα στήθη του είχε γραμμένο: «τι 20, τι 80, ο θάνατος». Τέτοια συνθήματα, όχι σε τοίχους, αλλά πάνω στο ίδιο το σώμα σου δείχνουν τη δυσερμήνευτη διαίσθηση(;) - ενώ οδεύεις στο θάνατο, ενώ ο θάνατος σε ζώνει, με παλληκαριά τον πολιορκείς και ως σκέψη και ως βιολογική κατάληξη! Α.Ι.Κ.

ΠΗΓΗ ΕΙΚΟΝΑΣ: SLpress