«“Το υποκείμενο γεννιέται στον τόπο του Άλλου”. Αυτή η διαπίστωση του Lacan δεν συντάχθηκε για να διευκρινίσει ή να παραπέμψει στο οντολογικό πρόβλημα της φιλοσοφίας. Είναι ενταγμένη στο πλαίσιο της ψυχαναλυτικής ερμηνευτικής. Ωστόσο δεν παύει να αποτελεί γλωσσική πρόταση ικανή να λειτουργήσει και σε διαφορετική προοπτική ανθρωπολογικής ανάλυσης.
»Ότι ονομάζουμε ανθρώπινο λογικό υποκείμενο (υπαρκτική αυτεπίγνωση ή εαυτό του κάθε ανθρώπου) είναι συνάρτηση της βιολογικής ατομικότητας και των ψυχοσωματικών ενεργειών – λειτουργιών της. Αλλά συνάρτηση όχι αποκλειστική. Το λογικό υποκείμενο είναι αποκλειστική συνάρτηση της αναφορικότητάς του, της δυνατότητας να συγκροτεί σχέση».
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ. (1999). Το ρητό και το άρρητο. Τα γλωσσικά όρια ρεαλισμού της μεταφυσικής. Αθήνα: Ίκαρος, σ. 183.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου