Απρόσωπο Σχολείο

Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Από την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς τα συμβάντα στα σχολειά μας είναι πολλά και προκλητικά. Τα διαβάζουμε και αρνούμαστε να υψώσουμε ανάστημα διαμαρτυρίας στα φαντάσματα που καθημερινά βγαίνουν μπροστά μας: συγχωνεύσεις τμημάτων, κατασταλτικά μέτρα, μαθητές που η αγωνία για το μέλλον τους δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν, και γονείς στα κάγκελα, με προκλητικό παρεμβατικό λόγο προς το διδακτικό και παιδαγωγικό έργο των δασκάλων των παιδιών τους. Πρόκειται για ένα εκπαιδευτικό περιβάλλον με πολλές αντιφάσεις. Θα μπορούσε, μάλιστα, κανείς να μιλήσει για ένα κύμα αποδόμησης του σχολείου σε αντίθεση με την αποθέωση του φροντιστηρίου. Μαθητής, ερωτηθείς για το μπάχαλο που συμβαίνει σε ώρα μαθήματος κατεύθυνσης, αν αυτό το συζητά με τους γονείς του στο σπίτι, απαντά ότι ναι, το συζητά και γελάνε όλοι μαζί. Ανάλογο και το επόμενο παράδειγμα: ιδιαίτερο μάθημα 7 έως 8 το πρωί, πριν την έναρξη του ωρολογίου προγράμματος του σχολείου! 

Κι ενώ δάσκαλοι, γονείς και ολάκερη η κοινωνία βλέπουμε αυτό το αδιέξοδο του απρόσωπου σχολείου, που κάποιοι από τις καρέκλες των γραφείων τους χρόνια τώρα σχεδιάζουν και επιβάλλουν, δεν αντιδρούμε. Μέχρι πότε, άραγε, δεν θα βάζουμε τα δάχτυλά μας στον τύπο των ήλων, αναγνωρίζοντας τα τεράστια λάθη που έχουν γίνει και συνεχίζουν να γίνονται στην εκπαίδευση μας;

Ωραίος σελιδοδείκτης των εκδόσεων ΑΓΡΑ