«Θα ήταν καθαρή φαντασία να υποθέσουμε πως για κάθε ιστορικό πρόβλημα υπάρχει ένας συγκεκριμένος τύπος ντοκουμέντου, με έναν συγκεκριμένο τρόπο χρήσης. Αντίθετα, όσο βαθύτερη η έρευνα τόσο περισσότερο πρέπει τα στοιχεία να προέλθουν από πηγές διαφορετικού είδους. Ποιος θρησκευτικός ιστορικός θα αρκούνταν στην εξέταση ολίγων θεολογικών πραγματειών ή ψαλτηρίων; Γνωρίζει πολύ καλά πως η ζωγραφική και η γλυπτική των τοίχων του ιερού, η διάταξη και τα υπάρχοντα των τάφων έχουν τόσο πολλά να του πουν για νεκρές πίστεις και συναισθήματα, όσο χίλια χειρόγραφα της εποχής. Η γνώση μας για την εισβολή των γερμανικών φύλων έχει προέλθει τόσο από την αρχαιολογία των τάφων και των τοπωνυμίων όσο και από την εξέταση των καταστατικών χαρτών και χρονικών. Καθώς προσεγγίζουμε την εποχή μας, οι προϋποθέσεις αλλάζουν, δίχως να γίνονται λιγότερο απαιτητικές. Για την κατανόηση της σύγχρονης κοινωνίας, αρκεί άραγε να βυθιστούμε στην ανάγνωση κοινοβουλευτικών συζητήσεων και κυβερνητικών εγγράφων; Δεν είναι εξίσου αναγκαίο να είμαστε στη θέση να ερμηνεύσουμε μια κατάσταση τραπεζικού λογαριασμού, το ίδιο δυσεξήγητη στον απλό άνθρωπο όσο και τα ιερογλυφικά; Στην εποχή της μηχανής, μπορεί ο ιστορικός να αγνοεί το πώς κατασκευάζονται και τροποποιούνται οι μηχανές;»
MARC BLOCH. (1994). Απολογία για την Ιστορία: Το επάγγελμα του Ιστορικού. Πρόλογος - Μετάφραση. Κώστας Γαγανάκης. Αθήνα: Εναλλακτικές Εκδόσεις, σ. 91.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου