«Τι γνωρίζει λοιπόν ο μέσος Έλληνας σήμερα για το Βυζάντιο; Πρακτικά, ελάχιστα πράγματα. Το άλλο θέμα είναι ότι τα βιβλία με οποία διδάσκεται η Βυζαντινή Ιστορία είναι πολύ χαμηλού επιπέδου. Σε αυτό δεν ευθύνεται το κράτος υποχρεωτικά, ευθύνονται και οι βυζαντινολόγοι που δεν ενδιαφέρονται να φτιάξουν βιβλία τα οποία θα συνδέουν το τι γίνεται στην έρευνα σήμερα με το τι χρειάζεται η παιδαγωγική, ώστε να γίνει κάτι ενδιαφέρον για τα παιδιά». Από τη συνέντευξη του Παναγιώτη Αγαπητού στον Νικόλα Δημητριάδη, στο τελευταίο διπλό τεύχος (130-131) του περιοδικού Άρδην (Ιούνιος Αύγουστος 2024).
Προς την κατεύθυνση του συνδυασμού της ιστορικής έρευνας και της παιδαγωγικής γύρω από τη διδασκαλία της Βυζαντινής Ιστορίας στην Πρωτοβάθμια και τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, τρία ιστορικά μυθιστορήματα του Παναγιώτη Αγαπητού μπορούν να αξιοποιηθούν στη διδακτική πράξη με πρωτότυπα διδακτικά σενάρια. Όμως, στον καιρό της Τράπεζας Θεμάτων, δυστυχώς, αυτό δεν πρόκειται ποτέ να γίνει. Οπότε, πως να τραβήξεις την προσοχή των μαθητών στο Βυζάντιο όταν η διδασκαλία της Βυζαντινής Ιστορίας είναι γουδί το γουδοχέρι; Α.Ι.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου