Κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας!

Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑ

«Πολύ περισσότερο με ενδιαφέρουν οι άνθρωποι και τα όνειρά τους», Οδυσσέας Ελύτης.

Κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας! Εσωτερική Αξιολόγηση και Εσωτερικοί Κανονισμοί Λειτουργίας των Σχολικών Μονάδων, που «αξιολογούν» σχολικοί σύμβουλοι, είναι απορίας άξιον πως θεωρούνται καινοτόμες πρακτικές λειτουργίας του σχολείου. Πολύ θα ήθελα να μου πουν οι αξιολογητές και εποπτεύοντες των δύο παραπάνω «καινοτόμων δράσεων», αν υπάρχουν έρευνες που να δείχνουν ότι το σχολείο και το σύστημα το οποίο υπηρετεί έχει γίνει καλύτερο. Και κάτι ακόμη. Ας υποθέσουμε ότι όσα γίνονται για την Εσωτερική Αξιολόγηση μιας σχολικής μονάδας, με τους δείκτες που σχετίζονται με τη διδασκαλία και τη μάθηση, τη σχολική διαρροή και φοίτηση, τις σχέσεις μεταξύ μαθητών και εκπαιδευτικών, τις σχέσεις σχολείου και οικογένειας, την ηγεσία και την οργάνωση σχολικής μονάδα, το σχολείο και την κοινότητα, τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών σε επιμορφωτικές δράσεις και, τέλος, τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών σε εθνικά και ευρωπαϊκά προγράμματα, έχουν ουσιαστικό περιεχόμενο, ποια είναι τα αποτελέσματα που δείχνουν ότι οι μαθητές και οι μαθήτριες μέσα στο σχολείο διαμορφώνονται σε ελεύθερες προσωπικότητες και αυτόνομες ατομικότητες;

Όλο και περισσότερο πια τείνω να πιστεύω πως η ωραία «καραμέλα» που χρόνια πιπιλίζουμε ότι, δηλαδή, το σχολείο είναι θεσμός καινοτομίας, είναι μόνο για αφελείς. Όσοι με σπουδή και πείρα γνωρίζουν θέματα αγωγής παιδιών και εφήβων, και με παιδαγωγική συνείδηση ασκούν το επάγγελμά του εκπαιδευτικού, οφείλουν με προσοχή να σταθούν στο εξής: «Κεντρική μορφή του σχολείου είναι ο δάσκαλος, που αναλαμβάνει την ευθύνη να διδάξει τον μαθητή, σε μια σχέση μαζί-του εξ ορισμού ασύμμετρη», κατά Σταύρο Ζουμπουλάκη.

Υ.Γ. Γνωρίζω αρκετούς σχολικούς συμβούλους, κάποιοι μάλιστα είναι φίλοι και αξιόλογοι συνάδελφοι. Όμως, απορώ πως αντέχουν να υπηρετούν ένα άκρως γραφειοκρατικό εκπαιδευτικό σύστημα, μια εκπαίδευση «αντιεκπαιδευτική».

Σύνθημα σε σχολική αίθουσα!