ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ. (21978). Η ελευθερία του ήθους. Αθήνα: Γρηγόρη, σσ. 91-95.
«Η πρώτη περίοδος της ζωής του Συμεών στην Έμεσα αφιερώνεται στη δοκιμασία των ασκητικών του αρετών και καταλήγει στην περιγραφή της συνάντησής του με δύο μοναχούς που φθάνουν στην πόλη για να συζητήσουν μαζί του ζητήματα σχετικά με την αναζωπύρωση του Ωριγενισμού. Οι δύο μοναχοί εκπλήσσονται από τη δεινή θεολογική του κατάρτιση, ωστόσο ορκίζονται να μην αποκαλύψουν την αληθινή του ταυτότητα. Έτσι, ο Συμεών παραμένει κρυπτός δούλος, όπως ακριβώς οι σαλές μοναχές των κοινοβιακών συγκροτημάτων της Αιγύπτου. Ωστόσο, η συνάντηση αυτή σηματοδοτεί μια βαθιά αλλαγή στην πολιτεία τής καταγραφής μιας σειράς επιθετικών πράξεων που αποσκοπούν ευθέως στη νουθέτηση των αμαρτωλών και την άμεση μεταμέλειά τους».
ΧΡΙΣΤΙΝΑ Γ. ΚΟΥΛΟΥΡΗ. (1999). «Η παρουσία των σαλών στη βυζαντινή κοινωνία», στο: Οι περιθωριακοί στο Βυζάντιο. Αθήνα: Ίδρυμα Γουλανδρή – Χορν, σσ. 97-98.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου