Στο Ελλαδιστάν του 2023

Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Ζοφεροί καιροί! Πολιτικοθρησκευτικοί ιρρασιοναλισμοί λαμβάνουν χώρα σε μυστικούς χώρους, για λύτρωση τάχαμου, του λαού μας από το κακό. Αυτό, θα μου πείτε, γίνονταν πάντοτε στο Ελλαδιστάν. «Τότες ακόμη βέβαια, η Ελλάδα ήτανε γνησίως βαλκανική και το Αιγαίον άγνωστον. Όμως οι προικισμένοι γνώριζαν τα επερχόμενα», έλεγε ο Μάνος Χατζηδάκις. «Οι προικισμένοι», για τον κορυφαίο Έλληνα μουσικό, ήταν ο Ελύτης και ο Καζαντζάκης.

Και στη δύσμοιρη Εκπαίδευση; Τράπεζες Θεμάτων καταρρέουν και κανενός «το αυτί δεν ιδρώνει». Εισβολή χάκερς, μας λένε, για να μας καθησυχάσουν. Μα «ο ηλεκτρονικός υπολογιστής δεν έχει άλλο. Γι’ αυτό δεν είναι νοήμων […] Οι μηχανές πάνε πιο γρήγορα επειδή είναι αποσυνδεδεμένες από κάθε ετερότητα», κατά Jean Baudrillard· πρόκειται για «άγαμες μηχανές».

Συμπέρασμα μετά απ’ αυτό το αλαλούμ διαρκείας; «Είναι δύσκολο πράμα να κοιτάξεις κατάματα το παιδί / καθώς εκείνο κατάματα σε κοιτάζει. / Σαν ν' ανεβαίνεις σε κατάψηλο χιονισμένο βουνό / και ν' αντικρύζεις τον ήλιο, / και να αντικρίζεις το φως τ' ανοιχτό, το καθάριο, το πρώτο», κατά Ι. Μ. Παναγιωτόπουλο.

ΟΡΕΣΤΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗΣ. Το Παιδί με το Ηλιοτρόπιο, περ. 1948.