Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
Μετάνοια και συγχώρηση είναι θύρες του Ευαγγελίου, σημεία της φιλανθρωπίας του Θεού, τρόπος ζωής και αδιάκοπη επιστροφή στο Θεό. Πλείστα όσα τα περί μετάνοιας και συγχώρησης κείμενα στη βιβλική και πατερική παράδοση. Ο Ολιβιέ Κλεμάν, στο περισπούδαστο βιβλίο του Η Θεολογία μετά το “θάνατο του Θεού”, στην παλαιά καλή έκδοση του 1973, στη γνωστή θεολογική σειρά «Σύνορο», γράφει ότι ο Χριστιανισμός δεν διαδραματίζεται ανάμεσα στους κανόνες του καλού και του κακού. Απεναντίας, βρίσκεται ανάμεσα στον μετανοήσαντα και στον αμετανόητο ληστή, δεξιά και αριστερά του Εσταυρωμένου Χριστού!
Αλλά και στη λογοτεχνία πλείστα όσα είναι τα κείμενα για τη μετάνοια και τη συγχώρηση. Κορυφαίος όλων των λογοτεχνών ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. Στο περιοδικό ΣΥΝΑΞΗ, τεύχος 160, (Οκτώβριος – Δεκέμβριος 2021), ο Σωτήρης Γουνελάς γράφει ένα ωραίο άρθρο για τη θυσία, την αγάπη και τη συγχώρηση στον μεγάλο Ρώσο συγγραφέα. Είναι από τα καλύτερα άρθρα που έχω διαβάσει τελευταία για τον Ντοστογιέφσκι.
Ωστόσο, το πλάτεμα της μετάνοιας και της συγχώρησης μπορεί κανείς να το βρει και στον μεγάλο Κρητικό, τον Νίκο Καζαντζάκη. Στον Βίο και την Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά, το παρακάτω απόσπασμα καταδεικνύει πως ο μετανοημένος άνθρωπος βρίσκεται σε τέλεια αρμονία και κοινωνία με τον Δημιουργό του!
ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ. (1964). Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά. Αθήνα: Εκδόσεις Ελένης Καζαντζάκη, σσ. 134-135.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου